مسجد الاقصی در قرآن

گفتنی است مسجد به معنای محل سجده و محل عبادت برای خداوند است که قبل از اسلام نیز محل های عبادت وجود داشته است. چنان که درباره اصحاب کهف می خوانیم: «قالَ الَّذینَ غَلَبُوا عَلی أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَیْهِمْ مَسْجِدًا» «کسانی که بر کارشان غلبه یافتند گفتند: حتما بر ایشان مسجدی [معبدی] بنا خواهیم کرد».(کهف(18)، آیه21).البته در میان اقوام و ادیان چه بسا اصطلاحات دیگری هم مانند صومعه، کنیسه رایج باشد؛ اما اشکالی ندارد که وفتی در فرهنگ اسلامی استعمال شود از لفظ مسجد استفاده شود.
برای توضیح بیشتر ر.ک: لغتنامه دهخدا، ماده مسجد اقصی، تفسیر المیزان، ج 13، ص 2 به بعد، تفسیر نمونه، ج 12، ص 7به بعد، فروغ ابدیت، ج 1 ص 305 به بعد چاپ اول، مسجد اقصی و بیت المقدس، نوشته جمیل موحد خوئی، تفسیر صافی دو جلدی، ج 1، ص 948 به بعد و مجمع البحرین ماده قصی مراجعه بکنید.