معیار در حرمت موسیقی

آیات عظام امام، خامنه اى، فاضل و نورى:

معیار حرمت موسیقى، مطرب و لهوى بودن آن و مناسبت آن با مجالس گناه و خوش گذرانى و فساد است. امام، استفتاءات، ج 2، (مکاسب محرمه)، س 27 و ج 3، سؤالات متفرقه، س 107 و تحریرالوسیله، ج 1، (مکاسب محرمه)، م 13؛ فاضل، جامع المسائل، ج 1، س 1005 و 987 و 988 و 974؛ نورى، توضیح المسائل، مسائل مستحدثه؛ خامنه اى، اجوبةالاستفتاءات، س 1127 و 1132.

آیات عظام بهجت و صافى:

نواختن و استفاده از موسیقى، به طور مطلق حرام است. صافى، جامع الاحکام، ج 1، س 995 و 1018 و دفتر: بهجت.

آیات عظام تبریزى، سیستانى، مکارم و وحید:

معیار حرمت موسیقى، لهوى و مناسب بودن آن با مجالس گناه و خوش گذرانى و فساد است. سیستانى، منهاج الصالحین، ج 2، م 20؛ وحید، منهاج الصالحین، ج 3، م 17؛ تبریزى، التعلیقة على منهاج الصالحین، (مکاسب محرمه)، م 17؛ مکارم، استفتاءات، ج 1، س 519 و 520.

تبصره.

موسیقى حرام معمولاً داراى نشانه هاى یاد شده است؛ ولى گاه ممکن است، مناسب مجالس گناه و خوش گذرانى باشد؛ اما با وجود آن داراى ریتم تند و ایجاد حالت رقص در شنونده نباشد. در این صورت نیز گوش دادن به آن حرام است.