القاب امام علی(ع)-معنای اسدالله

لقب اسدالله در اصل متعلق به حضرت حمزه بن عبدالمطلب عموی پیامبر گرامی اسلام(ص) است. در روایات متعددی این لقب برای ایشان امده است. به عنوان مثال در اصول کافی، ج 1، ص 224، ح 2، باب ان الائمه ورثوا علم النبی و جمیع الانبیاء آمده است: علی قائمه العرش مکتوب: حمزه اسدالله و اسد رسوله و سید الشهداء و فی ذؤابه العرش: علی امیر المؤمنین. در ستون عرش نوشته شده است که حمزه شیر خدا و شیر پیامبر خدا و سرور شهیدان است و در بالای عرش نوشته شده است که علی(ع) امیر مؤمنان است.در روایات، برای علی(ع) هم لقب اسد الله آمده است. به عنوان نمونه، در بحارالانوار، ج 39، ص 73 چنین آمده است: از پیامبر خدا پرسیدند: زاهدترین و خدایی ترین انسان کیست؟ آن حضرت فرمود: علی وصیی و ابن عمی و اخی و حیدری و کراری و صمصامی و اسدی و اسدالله. علی(ع) که وصی من، عموزاده ام، برادرم، شجاعترین پشتیبانم، شجاعترین حمله کننده به دشمن، شمشیرم، شیرم و شیر خدا است. و به خاطر این سخن پیامبر خدا(ص) دیگران هم آن حضرت را اسدالله می نامیدند که به معنای شجاع است. اسدالله کنایه است و در میان مردم عرب از این کنایه ها فراوان است. در بحارالانوار، ج 35، ص 84، ح 27 و بحارالانوار ج 34، ص 267 و بحارالانوار، ج 29، ص 57 روایاتی در این باب آورده است.