نام سلیمان(ع) در تاریخ به عنوان پیغمبری رئوف و سلطانی عادل و دادگستر و حکمرانی حکیم و فرزانه ثبت شده است و خداوند نعمتهای فراوانی را به او عطا فرمود. مانند: نبوت، سلطنت، علم منطق الطیر، علم قضاوت، حکمت و فرزانگی، تسخیر باد و جنیان و دیوان و شیاطین برای او. حضرت سلیمان علاوه بر آنکه زبان پرندگان و منطق طیر را میفهمید، زبان حیوانات دیگر و حشرات را نیز درک میکرد و میفهمید. اگر چه برخی خواستهاند بگویند مورچگان که قصهی آنها در سورهی نمل (مورچه) آمده، منظور مورچگان بالدار بوده و از این رو جزء پرندگان محسوب میشده و سلیمان به جز زبان پرندگان، زبان حیوانات دیگر را نمیفهمیده است.
در قرآن کریم سورهای به نام سورهی نمل (مورچه) آمده و ترجمهی آیات آن چنین است: و سپاهیان سلیمان(ع) از جن و انس و پرنده تحت نظم و ترتیب گرد آمدند تا چون به وادی مورچگان رسیدند. مورچهای گفت: ای مورچگان به مسکنهای خویش درآیید که سلیمان و سپاهیانش در حال بیخبری و غفلت شما را پایمال نکنند. سلیمان تبسمی کرد. در روایات آمده که سلیمان ایستاد و مورچه را خواست و با او به گفتگو پرداخت و مورچه از آن حضرت سؤالاتی کرد و سخنانی میان آن حضرت با مورچه رد و بدل شد. از آن جمله سلیمان به مورچه فرمود: ای مورچه مگر نمیدانی که من پیغمبر خدا هستم و به کسی ظلم و ستم نمیکنم. سلیمان زبان پرندگان را میفهمید و هر گاه میخواست آنها را به دنبال مأموریتی میفرستاد و پرندگان نیز مانند اجنه و شیاطین و باد، مسخر او بودند. از آن جمله هدهد که پرندهای باهوش بود و سلیمان او را مأمور کرده بود که نزد ملکهی سبأ (بلقیس) برود و او را به دین سلیمان دعوت کند.مور سخنی گفت و سلیمان از سخن او اطلاع پیدا کرد و فهمید. با اینکه دربارهی پرندگان و وضع زندگی آنها دقتهای فراوانی میشود، باز هنوز از مطالبی که آنها اظهار میدارند کسی مطلع نیست. ولی خدای مهربان برای اثبات اینکه بشر میتواند چنین قدرتی پیدا کند و با حیوانات سخن بگوید سلیمان را از گفتار پرندگان آگاه میسازد و سخن هدهد (شانه به سر) را به او میفهماند و این پرندهی کوچک با سلیمان سخن میگوید. خلاصه سلیمان از علامتهای ارتباطی آنان مطالبشان را میفهمیده است (خودش هم با همان اصوات و علامتها) با آنها تماس میگرفته است.
منابع:
1- قرآن کریم.
2- تفسیر نمونه.
3- تفسیر المیزان.
4- زندگانی پیامبران، مولا محمد جویری.
5- سلیمان و بلقیس، مصطفی زمانی.
6- قصص قرآن ، تاریخ انبیاء، سید محمد باقر موسوی.
7- با پیغمبران در قرآن، ترجمهی احمد حواری نسب.
8- فرزندان آدم، هاشم رسولی محلاتی.
9- تفسیر سور آبادی، تصحیح: سعیدی سیرجانی.
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی
در قرآن کریم سورهای به نام سورهی نمل (مورچه) آمده و ترجمهی آیات آن چنین است: و سپاهیان سلیمان(ع) از جن و انس و پرنده تحت نظم و ترتیب گرد آمدند تا چون به وادی مورچگان رسیدند. مورچهای گفت: ای مورچگان به مسکنهای خویش درآیید که سلیمان و سپاهیانش در حال بیخبری و غفلت شما را پایمال نکنند. سلیمان تبسمی کرد. در روایات آمده که سلیمان ایستاد و مورچه را خواست و با او به گفتگو پرداخت و مورچه از آن حضرت سؤالاتی کرد و سخنانی میان آن حضرت با مورچه رد و بدل شد. از آن جمله سلیمان به مورچه فرمود: ای مورچه مگر نمیدانی که من پیغمبر خدا هستم و به کسی ظلم و ستم نمیکنم. سلیمان زبان پرندگان را میفهمید و هر گاه میخواست آنها را به دنبال مأموریتی میفرستاد و پرندگان نیز مانند اجنه و شیاطین و باد، مسخر او بودند. از آن جمله هدهد که پرندهای باهوش بود و سلیمان او را مأمور کرده بود که نزد ملکهی سبأ (بلقیس) برود و او را به دین سلیمان دعوت کند.مور سخنی گفت و سلیمان از سخن او اطلاع پیدا کرد و فهمید. با اینکه دربارهی پرندگان و وضع زندگی آنها دقتهای فراوانی میشود، باز هنوز از مطالبی که آنها اظهار میدارند کسی مطلع نیست. ولی خدای مهربان برای اثبات اینکه بشر میتواند چنین قدرتی پیدا کند و با حیوانات سخن بگوید سلیمان را از گفتار پرندگان آگاه میسازد و سخن هدهد (شانه به سر) را به او میفهماند و این پرندهی کوچک با سلیمان سخن میگوید. خلاصه سلیمان از علامتهای ارتباطی آنان مطالبشان را میفهمیده است (خودش هم با همان اصوات و علامتها) با آنها تماس میگرفته است.
منابع:
1- قرآن کریم.
2- تفسیر نمونه.
3- تفسیر المیزان.
4- زندگانی پیامبران، مولا محمد جویری.
5- سلیمان و بلقیس، مصطفی زمانی.
6- قصص قرآن ، تاریخ انبیاء، سید محمد باقر موسوی.
7- با پیغمبران در قرآن، ترجمهی احمد حواری نسب.
8- فرزندان آدم، هاشم رسولی محلاتی.
9- تفسیر سور آبادی، تصحیح: سعیدی سیرجانی.
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی