قرآن کتاب آسمانی است که در طول بیست و سه ساله بر پیامبر اسلام نازل شده است از طرفی دیگر قرآن نیاز به تفسیر و تبیین دارد و روشن است که مفسر اصلی و حقیقی قرآن پیامبر اسلام (ص) و ائمه معصومین (ع) می باشند چرا که جزئیات همه احکام اسلامی در قرآن بیان نشده است . یکی ازدستورات الهی است که دستخوش سلیقه و رأی نادرست شده است نحوه وضو گرفتن است و این به خاطر جدائی و کناره گیری از سنت پیامبر (ص) و ائمه معصومین (علیهم السلام ) می باشد می گوئیم که قول و فعل و تقریر معصومین (علیهم السلام ) حجت است و تبیین قرآن می باشد آیه فوق در سوره مائده بیان شده است (1) ما شیعیان دوازده امامی در برخی واجبات وضو با اهل تسنن اختلاف داریم ( در فقه ما شستن ، دست ها از بالا به پایین واجب است ولی اهل تسنن گفته اند به اتفاق : شخص مخیر است دست ها را از پایین به بالا یا به عکس بشوید و اتفاق نموده اند بر این که از پایین ( از سر انگشتها ) به بالا شستن مستحب است . دلیل ما بر این امر روایات بیانیه است که رسول الله (ص) دستها را از بالا به پایین می شست و روایت صحیحه ای نیز از امام (ع) وارد شد که حضرت در مقام تفسیر آیه مربوط به وضو فرموده : باید دستها را از بالا به پایین بشوئید . (2) درباره کلمه الی گفته می شود که : کلمه ( الی ) در آیه فوق تنها برای بیان حد شستن است نه کیفیت شستن که بعضی توهم کرده اند و چنین پنداشته اند که آیه می گوید : باید دستها را از سر انگشتان به طرف آرنج بشوئید ( آن چنان که در میان جمعی از اهل تسنن رایج است ) توضیح این که این درست به آن می ماند که انسان به کارگری سفارش می کند دیوار اطاق را از کف تا یک متر ، رنگ کند ،بدیهی است منظور این نیست که دیوار از پایین به بالا رنگ شود بلکه منظور این است که این مقدار باید رنگ شود نه بیشتر و نه کمتر بنابراین فقط مقداری از دست که باید شسته شود در آیه ذکر شده و اما کیفیت آن در سنت پیامبر (ص) که به وسیله اهل بیت به ما رسیده است آمده است و آن شستن آرنج است به طرف سرانگشتان
منابع :
1- مائده ، 6 .
2- چرا ؟ چرا ؟ چرا ما شیعیان و چرا اهل تسنن ، علی عطائی اصفهانی ، ص 22 ، 24 ، 25 به اختصار .
3- تفسیر نمونه ، ج 4 ، ص 286 ، آیت الله ناصر مکارم شیرازی .
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی
منابع :
1- مائده ، 6 .
2- چرا ؟ چرا ؟ چرا ما شیعیان و چرا اهل تسنن ، علی عطائی اصفهانی ، ص 22 ، 24 ، 25 به اختصار .
3- تفسیر نمونه ، ج 4 ، ص 286 ، آیت الله ناصر مکارم شیرازی .
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی