ریشه رشد و ترقی انسان در آفرینش بر این استوار است که مظهر کامل اسماء و صفات الهی است و چون حدی برای اسماء و صفات الهی نیست ،پس یکسره انسان در حالت عروج نزد خداوند است . خداوند در قرآن میفرماید : « برای آنان (بهشتیان ) هر چه بخواهند فراهم است » آنگاه میفرماید : « و نزد ما افزونی و بسیاری است »
(ق ، آیه 35)
همچنین میفرماید « فلا تعلم نفس ما اخفی لهم من قرة اعین »
( سجده / 17)
یعنی در بهشت نیز رشد و ترقی است به سوی درک بیشتر و تلذذ بیشتر خداوند میفرماید :{ یا أیها الناس أنتم الفقراء الی الله }
(فاطر /15)
حقیقت وجود مطلق و بالتبع فقر ذاتی انسان ایجاب رشد دائم و صعود همیشگی مینماید ( حیات ابدی ) بهشت مجموعهای است رو به توسعه که هیچگاه منتهی به فرقهای نیست : « الی ربک المنتهی »
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی
(ق ، آیه 35)
همچنین میفرماید « فلا تعلم نفس ما اخفی لهم من قرة اعین »
( سجده / 17)
یعنی در بهشت نیز رشد و ترقی است به سوی درک بیشتر و تلذذ بیشتر خداوند میفرماید :{ یا أیها الناس أنتم الفقراء الی الله }
(فاطر /15)
حقیقت وجود مطلق و بالتبع فقر ذاتی انسان ایجاب رشد دائم و صعود همیشگی مینماید ( حیات ابدی ) بهشت مجموعهای است رو به توسعه که هیچگاه منتهی به فرقهای نیست : « الی ربک المنتهی »
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی