در مناقب آمده است: نزدیک صبح عاشورا امام حسین علیه السلام چند لحظه خوابیدند و وقتی که از خواب بیدار شدند فرمودند: آیا میدانید همین الآن چه چیزی در خواب دیدم؟ گفتند: چه دیدید؟ فرمود: دیدم سگ هایی بر من هجوم آورده اند و در میان آنان سگی بود که رنگش سیاه و سفید بود و بیش از همه بر من حمله می کرد و من گمان می کنم کسی که قاتل من است، مبتلا به بیماری برص است. پس از این، جدم رسول خدا را دیدم که فرمود: پسرم! تو شهید آل محمد هستی و اهل آسمان به وجود تو شاد هستند. امشب باید افطارت نزد ما باشد. پس عجله کن و تأخیر نکن و این فرشته ای است که از آسمان نازل شده تا خون تو را در شیشه ای بگیرد. این است خوابی که دیدم و وقت رفتن از این جهان نزدیک شده است.(بحار الانوار، ج45، ص3، چاپ ایران)در کتب عرفانی این مطلب را مسلم می دانند که حشر انسان ها در عالم دیگر بر اساس صفات باطن است. اگر صفات روحی شمر مانند صفات سگ باشد، در عالم دیگر به صورت سگ محشور خواهد شد.