روزه داری که براساس آیه شریفه «ولا تُباشِروهن و أَنتم عاکفون فِی المَساجد» بقره/187 از لذایذ جنسی حلال و مانند آن پرهیز کند یقیناً از حرام نیز چشم پوشی می کند. کسی که به فکر آن نیست تا غرایز خود را از هر راهی هر چند حلال ارضا کند، قهراً صفای ضمیر و طهارت روحی، بهره او می شود. این انسان با صافی ضمیر و طهارت روح، توان آن را دارد که با ذات اقدس اله مناجات کند؛ چون هم نماز دارد، هم روزه دارد و هم در مسجد و در خانه کسی است که میهمانان خود را ناامید بر نمی گرداند. پس دعای بنده روزه دار نمازگزار و معتکف یقیناً مستجاب است. آیة الله جوادی آملی، حکمت عبادات