بلاغت اعجازآمیز قرآن

خـدای مـتـعال برای بیان مقاصد خود در هر مقامی , شیواترین و زیباترین الفاظ وسنجیده ترین و خـوش آهـنـگ تـرین ترکیبات را بکار گرفته و با بهترین و رساترین وجهی ,معانی موردنظر را به مـخـاطـبـیـن می فهماند , که تشخیص معجزه بودن فصاحت و بلاغت ازکسانی ساخته است که مـهـارت و تـخـصص در فنون سخنوری داشته باشند و آن را با دیگرسخنان فصیح و بلیغ مقایسه کنند . ولید بن مغیره و عتبه بن ربیعه و طفیل بن عمروبه نهایت فصاحت و بلاغت قرآن گواهی دادند (سـیره ابن هشام , ج 1 , ص 293 و ص 410 )و حدود یک قرن بعد , کسانی مثل ابن ابی العوجاء و ابن مقفع و ابوشاکر دیصانی وعبدالملک بصری یکسال تمام نیروی خود را بکار بستند که در نهایت به عـجـز خـوداعتراف کردند , و وقتی حضرت صادق (ع ) از کنارشان گذشت , این آیه را خواند که قل لئن اجتمعت الانس و الجن علی ان یاتوا بمثل هذا القرآن لا یاتون بمثله و لو کان بعضهم لبعض ظهیرا ( اسراء / 88 ) محمد تقی مصباح یزدی / آموزش عقاید، مصباح یزدی – محمد تقی