ساعت از نام های قیامت

«ساعت» از نام های قیامت است. این واژه 48 بار در قرآن تکرار شده و بیشتر آنها دربارة قیامت و گاهی با کلمة «یوم» همراه است؛ مانند: «و یوم تقوم السّاعة یُبلِس المُجرمون» روم/12، «و یوم تَقوم السّاعة یَومئذٍ یَتفرّقون» روم/14؛ [روزی که ساعت قیامت فرارسد مجرمان سراسمیه شوند و مردم به چند گروه تقسیم گردند]: «و یوم تقوم السّاعة یُقْسِم المجرمون ما لبثوا غیر ساعة» روم/55؛ [روزی که ساعت قیامت برپا شود بدکاران سوگند یاد کنند که در دنیا و قبر و برزخ ساعتی بیش درنگ نکردند.]به گفتة راغب، ساعت، پاره ای از زمان است و از قیامت به ساعت تعبیر می شود؛ مانند: «اقتربت السّاعةُ» قمر/1، «یسئلونک عن السّاعة» اعراف/187، «و عنده علم السّاعة» زخرف/85؛ چون حساب واقع در آن همچون ساعت دنیا زودگذر است؛ چنان که فرمود: «و هو أَسرعُ الحاسِبین» انعام/62 یا بر اثر آن است که چون قیامت را مشاهده کنند گویند ما جز پاره ای از روز درنگ نکردیم.برخی گفته اند: ساعت ها بر سه نوع است: 1 ـ ساعت بزرگ (کبرا) و آن رستاخیز مردم است برای حساب. 2 ـ ساعت متوسط (وسطا) و آن مرگ اهل یک قرن است. 3 ـ ساعت کوچک (صغرا) و آن مرگ هر انسان است (مفردات راغب، «س و ع»)واژة ساعت در: «تفکّر ساعة خیرٌ من عبادة ستّین سنة» ؛(بحار 66/293)؛ به معنای پاره ای از زمان است؛ یعنی لحظه ای درست اندیشیدن.
آیة الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن ج 4 (معاد در قرآن)