اساساً گناه دارای آثار وضعی است و اختصاص به آزاررسانی به والدین ندارد؛ بلکه بسیاری از گناهان مکافاتی در این جهان دارند. به تعبیر دیگر یکی از حکمت های الهی در نظام آفرینش این است که نظام هستی نسبت به کردارهای انسان بی تفاوت نیست و در برابر نیک و بد اعمال آدمی واکنش مناسب نشان می دهد. قرآن مجید می فرماید: وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ اَلْقُری آمَنُوا وَ اِتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ اَلسَّماءِ وَ اَلْأَرْض اگر آدمیان پارسایی پیشه می ساختند، هماره نعمت ها و برکات را از آسمان و زمین برایشان فرو می ریختیم»، (اعراف، آیه 96).
بنابراین در نظام علت و معلول کنش های نیک و بد آدمی در تعیین نیک بختی و نگون ساری انسان در همین دنیا نیز مؤثر است و بازگشت نتایج اعمال انسان به وی اختصاص به سرای آخرت ندارد.
بنابراین در نظام علت و معلول کنش های نیک و بد آدمی در تعیین نیک بختی و نگون ساری انسان در همین دنیا نیز مؤثر است و بازگشت نتایج اعمال انسان به وی اختصاص به سرای آخرت ندارد.