در مورد تخلفاتی نظیر ارتشا، اختلاس و… اگر در حدّی است که جای اغماض وجود دارد و چه بسا طرف خودش به تخلف و زشتی رفتار خود پی ببرد، بهتر است نادیده گرفته شود. و اگر طرف بر این تخلف خود اصرار ورزید، دیگر جای اغماض هم نیست. در صورت امکان باید به امر و نهی او پرداخت و او را متنبه رفتار زشت خویش ساخت. البته در این هنگام باید مراتب امر و نهی کاملاً مراعات شود. اگر هیچ یک امکان نداشت یا کارگر نیفتاد، در این صورت نوبت به مرحله سوم می رسد که باید به مسؤول رده بالاتر گزارش داد؛ آن هم حتی الامکان به گونه ای ظریف و با مهارت بدون آن که کسی بو ببرد. برای پنهان ماندن این موضوع، می توان از صندوق انتقادات و پیشنهادات استفاده کرد. به هر حال این گونه برخوردها، باید در کمال دقت و ظرافت انجام گیرد تا نتیجه مطلوب به دست آید.