روزه مسافر

الف) آنچه اشاره کرده اید که دلیل شکسته شدن نماز و قضای روزه مسافر، آسان گرفتن بوده است، این حکمت دستور قصر است و نه علت شرعی آن؛ یعنی اسلام خواسته است که برای مسافران، سهولتی قائل شود. علت شرعی آن، منبع فقهی خاص – اعم از کتاب و سنت – است که فقیه موظف است براساس آن، فتوا بدهد. ب ) در وضع قوانین، به موارد کلی توجه می شود، نه به موارد استثنایی و از آن جا که نوعا در مسافرت، افراد عجله دارند و امکانات به اندازه محل سکونت برایشان فراهم نیست، دستور آمده که مسافران – البته با شرایطی – نماز را شکسته بخوانند و روزه را قضا کنند. در این جا نباید مسافری را در نظر گرفت که هیچ مشکلی ندارد و می تواند بدون مشکلی نماز و روزه اش را تمام انجام دهد.
ج ) گرچه این روزها، وسایط نقلیه و ابزار مسافرت با گذشته فرق کرده است؛ ولی در عین حال هم اکنون نیز مسافرت دارای محذورات زیادی است. شما اگر به تجارب خودتان مراجعه کنید، ملاحظه خواهید کرد که اصولاً در سفر – به ویژه در بین راه – آن آرامش لازم وجود ندارد؛ به ویژه آن که در سفر با وسایل سریع، دغدغه ها بسیار زیاد و فرصت اندک است. بنابراین با توجه به مشکلات زیاد و عدم آرامش، دستور قصر نماز مسافر صادر شده است.