دوست داشتن انسانها و توحید

صرف علاقمند شدن به کسی شرک نیست، ولی اگر این علاقه در رتبه محبت به خدا قرار گیرد و در عمل تعیین کننده جهت حرکت انسان شود، اگر چه خلاف رضای خدا باشد، در این صورت شرک خفی است. محبت و عشق اصلی اهل معرفت به خداست و آن عشق در رأس هرم فکر و دل آنان قرار دارد و بقیه، هر چه هست، در پرتو و شعاع آن شکل می گیرد.