محبت خدا در دنیا

یکم.

حبّى که در مورد خداى متعال به کار مى رود، به آن معناى عرفى نیست؛ زیرا لازمه این معنا، انفعال نفسانى است که خداوند سبحان از آن منزّه است.احیاء علوم الدین، ج 4، ص 302 – 303. بلکه برگشت آن به حبّ ذات و ادراک خیر و کمال خویش است؛ به گفته ابن سینا: «حبّ خداوند همان ادراکِ خیر «خیر» است، خداوند از آن رو که مدرکِ جمال خویش است، عاشق است».رساله عشق، ص 4 – 6. امّا ظهور این محبّت و دوستى، همان بروز رحمت و کرامت حضرت حق به بندگان است، به عبارت دیگر وقتى خداوند به بنده اى از رحمت بى کران خود لطف مى کند، در حقیقت او را مورد محبّت خویش قرار داده است.اربعین، ص 390 – 391.

دوّم.

بر اساس پاره اى از آیات و روایات و سخنان بزرگان، مى توان نشانه هاى عشق و محبّت حق به بندگان را به دست آورد. اگر مى خواهیم بدانیم که خداوند در دنیا، چگونه به محبّان خود اظهار دوستى مى کند، باید نشانه هاى محبّت او به بندگان را مورد بررسى قرار دهیم و ببینیم آیا ما جزء دوستان او هستیم یا خیر؟ آیا خداوند با جارى ساختن این علائم، ما را نیز مورد توجّه و محبّت خویش قرار داده است یا خیر؟ برخى از نشانه هاى محبّت خداوند به بنده خویش عبارت است:
1. توفیق دوست داشتن خداوند،میزان الحکمة، ج 1، ص 224، ح 3147.
2. توفیق طاعت یافتن،همان.
3. مخفى کردن معایب انسان،همان، ص 223.
4. محبوب ساختن امانتدارى،همان، ص 222.
5. الهام صدق و راستى،همان، ص 223.
6. خطور دادن علم و دانش،همان.
7. مزیّن ساختن به حلم و آرامش،همان، ص 224.
8. مبغوض ساختن دنیا در قلب آدمى،همان.
9. عطا کردن به قدر نیاز،همان، ص 223.
10. نیک گردانیدن اخلاق او و اعطاى قلب سلیم.همان، ص 124 و براى اطلاع بیشتر نگا: عطف الألف، ص 89 – 94.
پس حضرت رسول«صلى الله علیه وآله» یکى از بهترین کسانى است که خداوند متعال، او را مورد محبّت خویش قرار داده است.نگا: انسان کامل از همین قلم. در دست انتشار.
با «محمد» بود عشق پاک جفت بهر عشق او را خدا «لولاک» گفت
منتها در عشق چون او بود فردپس مر او را از انبیا تخصیص کرد
گر نبودى بهر عشق پاک راکى وجودى داد مى افلاک را
مثنوى معنوى، دفتر5، ابیات 2737 – 2739.