معنای رمضان

«رمضان» در لغت از ماده «رمض»، به معناى شدّت گرما و تابش آفتاب بر سنگ و شن است. با توجه به اینکه ماه رمضان، ماه تحّمل شداید و عطش و گرسنگى است، به این عنوان، نام گرفته است. این ماه، نهمین ماه سال در تقویم هجرى قمرى و یگانه ماهى است که نامش در قرآن آمده و یکى از نام هاى خداوند است. از این رو در روایات، تصریح شده که کلمه «ماه» به «رمضان» اضافه گردد و به هیچ وجه، به تنهایى یاد نشود. ماه رمضان بر همه ماه ها برترى دارد؛ زیرا تمامى کتاب هاى مهم آسمانى (مانند تورات، انجیل، زبور، صحف و قرآن) در این ماه نازل شده است. شب قدر و شهادت حضرت على علیه السلام در این ماه قرار گرفته و شاید به جهت همین ویژگى ها است که این ماه براى روزه گرفتن، انتخاب شده است.تفسیر نمونه، ج 1، ص 634؛ لسان العرب؛ مجمع البحرین؛ فرهنگ اصطلاحات فارسى؛ من لایحضره الفقیه، ج 2، باب النوادر، ص 169.