بقعه امامزاده حیات الغیب کنار نخلستانی خرم در شرق روستای مل گپ (کله بندی سابق)، از توابع بخش ساحلی تنگستان، هفت کیلومتری شمال شرقی بندر دلوار – مرکز بخش – و بر روی طول جغرافیایی ۵۱ درجه و ۵۰ دقیقه، عرض جغرافیایی ۲۸ درجه و ۴۸ دقیقه و در ارتفاع ۲۷ متری از سطح دریا قرار دارد.
 
حرم امامزاده از جنس سیمان و بتون و به شکل چهارضلعی به ابعاد 5.10×۵ متر، با گنبدی سرپوشی سبز رنگ می باشد که در سال ۱۳۸۴ ش به همت مردمان روستا تجدید بنا شده است. در بقعه آهنی کوچک، رو به شرق و دارای یک پنجره است که رو به جانب غرب گشوده شده و در شمال و جنوب آن نیز دو طاقچه برای گذاشتن وسایل و کتب تعیبه شده است. کف اتاق با موزاییک مفروش شده و اطراف آن از سطح زمین به ارتفاع ۱۰ سانتی متر دارای سنگ قرنیز و بقیه قسمت های داخل اتاق سفید کاری شده است. بر روی دیوار حرم علاوه بر تمثال بزرگان دین، آیات قرآنی و ادعیه دینی هم نصب کرده اند. ناگفته نماند که، تا قبل از تجدید بنا و احداث بنای فعلی، بقعه امامزاده مشتمل بر حرم و سه اتاق گلی بود که در یکی از آنها، من در ایام تابستان، مرحوم شیخ عبدالرسول نامی، کلاس قرآن داشت. در سال ۱۳۷۹ شمسی حسینیه ای بزرگ به جای آن سه اتاق بنا گردید.
 
این آرامگاه منسوب به امامزاده ای با نام مستعار حیات الغیب است. از نام و نسب این امامزاده با همه تلاش هایی که صورت گرفت، اطلاعی حاصل نشد. همین قدر شنیده شد که، ایشان برادر امامزاده «شاه غیب» مدفون در غرب روستای خیاری تنگستان می باشد. شایان ذکر است که، این امامزاده بر خلاف دیگر امامزادگان منطقه، قبر برجسته ای ندارد.
 
این بقعه متبرکه سخت مورد توجه و اعتقاد اهالی منطقه ساحلی، به ویژه روستاهای نزدیک است. مردمان این منطقه اموات خود را در جوار همین بقعه دفن می کنند و روزهای نهم و دهم محرم با پای برهنه و علم به دست خود را به این مکان رسانیده و مراسم عزاداری سیدالشهدا (علیه السلام) را کنار مزار برگزار می کنند. اهالی مل گپ بسیار به امامزاده متوسل می شوند و پیوسته در ایام پنج شنبه و جمعه به زیارتش میروند و همه ساله مراسم باشکوهی در نیمه شعبان در جوار بقعه برپا می کنند. کرامات فراوانی، از جمله شفای بیماران ناعلاج ، روا کردن حوایج شرعی و در افواه دوستداران، درباره این امامزاده وجود دارد.
 
جهت استفاده و رفاه حال زوار، دارای امکاناتی چون برق، آب لوله کشی و آب انبار می باشد. این شایسته ذکر است، بعد از شهادت رئیس علی دلواری به دست یکی از خائنین، پیکر مطهر وی شش ماه کنار همین بقعه امانت بود و سپس به نجف اشرف انتقال و در وادی السلام به خاک سپرده شد.
 
منابع:
1- افرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران، ج ۱۱۱(خورموج)، ص۱۰۳. ۲- گفت و گو با آقای ابراهیم حسن پور از مطلعان روستا، مورخ ۸۶
٣- هفته نامه بیرمی، سال ۵، شماره ۱۷۶، دوشنبه ۱۱ شهریور ماه ۱۳۸۷، ص ۸.
4- مشاهدات نگارنده، مورخ ۸۶
 
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر اول، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 99-98