اکثریت مسلمانان در سراسر جهان در طول ماه رمضان روزه می‌گیرند. اما آیا این گونه است که پیروان مذاهب دیگر در روزهای مقدس خاصی روزه می‌گیرند؟ و چگونه آنها روزه می‌گیرند و چرا این کار را می‌کنند؟
 

روزه مسیحی کاتولیک: “یک جشن معنوی“

 

 
مراسم چهارشنبه خاکستر در باسیلیکِ سنت پیتر در واتیکان / اعتبارها: (عکس CNS / پل هارینگ)
 
روزه گرفتن در کلیسای کاتولیک از روزه گرفتن در اسلام محدودتر است. مسیحیان کاتولیک باید جمعه‌ها در خلال دوره صیام از خوردن گوشت (که شامل ماهی نمی‌شود) خودداری کنند که این یک دوره شش هفته‌ای قبل از عید پاک است. کاتولیک‌ها می‌توانند جمعه‌ها در خارج از دوره صیام به شرط انجام یک عمل خیرخواهانه گوشت بخورند.
 
علاوه بر این، چهارشنبه خاکستر، روز اول دوره صیام، و جمعه خوب روزهای روزه واجب هستند. ای کسانی که ایمان آورده‌اید، روزه برای شما تجویز می‌شود، همان طور که برای کسانی که پیش از شما بودند مقرر شده بود،  باشد که پرهیزکار شوید. با این حال، روزه‌های کاتولیک به مسیحیان اجازه می‌دهد که یک وعده غذایی میل کنند. در سال 1966، پاپ پولس ششم در قانون اساسی وابسته به پاپ Paenitemini اعلام کرد: “قانون روزه فقط به یک وعده غذایی کامل در یک روز اجازه می‌دهد، اما مصرف بعضی از غذاها در صبح و عصر منع نمی‌شود … “
 
در طول دوره صیام، کاتولیکها همچنین برای نزدیکتر شدن به خدا بر دعا و امور خیریه تمرکز می‌کنند. در همین راستا، مایک آکولینا از مرکز سنت الهیات سنت پاول اظهار داشت: “روزه گرفتن یک جشن معنوی است.” امروزه بسیاری از کاتولیک‌ها از این فرصت همچنین برای “روزه گرفتن” از اقلام غیر غذایی که مانع ارتباط آنها با خدا در هنگام عبادت در دوره صیام است استفاده می‌کنند، مثلاً با رها کردن شایعات، رسانه‌های اجتماعی و یا نتفلیکس.
 

روزه پروتستان مسیحی: “آنچه به صورت خصوصی انجام می‌شود“

مسیحیان پروتستان، به دلیل سخنان عیسی که پیروانش را نصیحت می‌کرد که برای تأیید عمومی روزه نگیرند، روزه داری خصوصی دارند. در متی 6: 17-18 (Matthew 6:17-18)، او می‌گوید: “به این ترتیب وقتی روزه می‌گیرید، صورت خود را بشویید و خود را زیبا کنید. پس هیچ کس نخواهد دانست که شما روزه هستید، مگر پدر شما که حتی در خلوت با شماست. او می‌تواند کاری را که در خلوت انجام می‌شود ببیند، و او به شما پاداش خواهد داد. “
 
از آن جا که روزه یک امر خصوصی است، بسیاری از پروتستان‌ها اصلاً روزه نمی‌گیرند. برای کسانی که این کار را انجام می‌دهند، روزه گرفتن در هر زمان و به روش‌های مختلفی انجام می‌شود. روزه داری استاندارد بدون غذا می‌گذرد، اما هنوز هم آب می نوشند، و غالباً برای یک دوره 24 ساعته. برخی از فرقه‌ها همچنین هر روز یکشنبه را روزه می‌گیرند.
 
پروتستان‌ها به منظور توجه به نماز و نزدیکتر شدن به خدا، اغلب قبل از تصمیم گیری در مورد تغییر زندگی، روزه می‌گیرند. در کتاب مقدس، عیسی 40 روز قبل از آغاز مأموریت خود روزه گرفت، موسی، بزرگِ خاندان، هنگام دریافت شریعت 40 روز روزه گرفت، و پیامبر الیاس هنگام فرار برای نجات زندگی خود، 40 روز روزه گرفت.
 

روزه داری یهودی: “شما نباید غذا بخورید“

 
یهودیان مطابق دستور خدا به موسی در لاویان 16:29 در یوم کیپور (روز کفاره) روزه می‌گیرند، “این قانون همیشه برای شما ادامه خواهد یافت: در روز دهم ماه هفتم، شما نباید غذا بخورید.” چهار روز روزه اضافی برای بزرگداشت شکست به دست بابلی‌ها و یک روز روزه برای جشن روزه ملکه استر وجود دارد.
 
شبیه به مسلمانان، یهودیان از سحر روزه می‌گیرند تا هنگامی که اولین ستاره‌ها قابل رؤیت می‌شوند. با این حال، یهودیان برای روز کفاره و نهم آو (ماه یازدهم تقویم یهودی)، روزی که هر دو معبد اول و دوم نابود شدند، 24 ساعت کامل بدون غذا و آب روزه می‌گیرند.
 
در یوم کیپور، جوامع یهودی روزه می‌گیرند تا از گناهان توبه کنند. در روزهای روزه دیگر، به استثناء روزه استر، یهودیان به طور جمعی در سوگ نابودی معبد و هتک حرمت نام خدا در زمان اسارت در بابل عزاداری می‌کنند.
 

روزه داری بودایی: “روح من روشن‌تر می شود”
 

روزه گرفتن در بودیسم یک عمل زهد محسوب می‌شود. بودائیان غیر روحانی با پرهیز از گوشت و غذاهای مجلل، دو یا چند بار در ماه، روزه می‌گیرند. برخی از بودایی‌ها فقط یک وعده غذا درست قبل از ظهر هر روز می‌خورند. راهبان حتی فراتر می‌روند؛ یک روزه نوعی رهبانی 18 روز به طول می‌انجامد و شامل نوشیدن تنها بخش کمی از آب است.
 
بودایی‌ها روزه می‌گیرند تا خود را تطهیر کنند و افکار خود را روشن نمایند. بودا گفت: هنگام روزه گرفتن، “روح من روشن‌تر می ‌شود، روح من با روح و حقیقت بیشتر زنده می‌ماند. “
 

روزه هندو: “بدون خوردن چیزی در خلال فاصله“

روزه در هندوئیسم می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد. این می‌تواند به راحتی خوردن یک وعده غذایی بدون گوشت یا نوشیدن فقط آب و شیر باشد. رایج‌ترین روزه داری در هندوئیسم، اِکاداسی، دو بار در ماه در یازدهمین روز از ماه‌های نو و کامل انجام می‌شود. بسیاری از هندوها همچنین در طول ماه شراوان، که در ماه جولای و آگوست می‌افتد، به عبادت خدای شیوا، روزه می‌گیرند.
 
بهیشما، فدایی خدای کریشنا، گفت: “او به عنوان کسی که همواره روزه دار است در نظر گرفته خواهد شد اگر او یک بار در طول روز و یک بار در طول شب در ساعت‌های معین بخورد بدون این که چیزی دیگر در بین این دو زمان بخورد. “
 

روزه داری سیک: “روزه‌ها … فایده‌ای ندارند“

 

 
اعتبارها: THE CANADIAN PRESS / داریل دایک
 
پیروان سیکیسم روزه نمی‌گیرند، زیرا آنها معتقدند که این کار فایده معنوی ندارد. به قول گورو گرانت صاحب جی، “زیارتها، روزه‌ها، پاک سازی و تعیین محدودیت‌ها فایده‌ای ندارد، و همچنین است تشریفات، و مراسم مذهبی یا عبادت‌های تو خالی.”
 
اما سیک‌ها در همه موارد از جمله در خوردن غذا به اعتدال عمل می‌کنند. آنها نه قرار است پرخوری کنند و نه روزه بگیرند.
 

روزه اسلامی: “تا بلکه شما پرهیزکار شوید“

 

 
اعتبار: (شین هوا / عمر قیوم)
 
در ماه رمضان، مسلمانان از طلوع خورشید تا غروب آفتاب به صورت جمعی روزه می‌گیرند. آنها نه تنها غذا خوردن بلکه آب نوشیدن، سیگار کشیدن و فعالیتهای جنسی را کنار می‌گذارند. دکتر عرفات العاشی، مدیر دفتر لیگ جهانی مسلمانان کانادا، خاطر نشان می‌کند که طبق روایات پیامبر اکرم، مسلمانان قبل و بعد از روزه گرفتن باید وعده‌های غذایی سبک بخورند و روزه را با خرما یا آب افطار کنند.
 
هدف از روزه گرفتن در اسلام توسعه تقوی است. سوره بقره آیه 183 می‌گوید: “ای کسانی که ایمان آورده‌اید، روزه برای شما تجویز می‌شود، همان طور که برای کسانی که پیش از شما بودند مقرر شده بود،  باشد که پرهیزکار شوید. “
 
مسلمانان نه تنها در ماه رمضان، ماه نهم در تقویم اسلامی، روزه می‌گیرند، بلکه همچنین به روزه داری در شش روز از ماه شوال که ماه بعد از ماه رمضان است، دوشنبه‌ها و پنجشنبه‌ها، “روزهای ابیض” ماه قمری که ماه کامل است، عاشورا که دهمین روز از ماه اول در تقویم اسلامی است، و نه روز قبل از عید قربان توصیه شده‌اند.
 
منبع: Morocco