برای مبارزه با حرام خواری توجه به چند نکته لازم است:

1- نخست باید زمینه ها و ریشه های آن را از بین برد و بدین منظور باید به کار و تلاش پرداخت و فقر و ضعف اقتصادی را به غنی و قوّت تبدیل ساخت.

2- فرهنگ سازی و به تصویر کشیدن عاقبت حرام خواران و تأثیر مال حرام بر خانواده و نظام اجتماعی.

3- تقویت باورهای دینی، همچون علم خدا، توجه به این که خداوند ناظر اعمال انسانهاست [1] و نیز توجه به معاد و…

امام علی علیه السلام فرمود:
لا تُدخِلوا بُطونکم لعق الحرام فانَّکم بعین مَن حرّم علیکم المعصیة[2]لقمه حرام را وارد شکم خویش نسازید زیرا شما زیر نظر کسی هستید که گناه و نافرمانی را بر شما تحریم نموده.

4- توجه به سرنوشت حرام خواران در دنیا مانند رسوایی و ذلت و تأثیر مال حرام در فرزندان و دیگر آثار آن.

5- یکی دیگر از راههای بیداری و کنترل خواسته های نامشروع و حرام خواری یاد مرگ و قیامت است. کسی که در برابر حرام، مرگ و قیامت و عذاب های حرام خواران را به یاد آورد و بدان معتقد باشد، هرگز به دنبال حرام نمی رود.

6- توجه به انتخاب همنشین و همکار و شغل و دوستان و. . . اگر نشست و برخاست انسان با افراد با تقوی و اهل ورع باشد و اگر نوع اشتغال سازنده باشد کمتر انسان به دنبال آلودگی ها و گناهان می رود.

پی نوشت ها:
[1] أَ لَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرى‏؛ علق/ 14.
[2] نهج‏البلاغه، خطبه 151، قسمت 16.

منبع: حوزه نت