اگر منتظرید کسی نشاط و شادمانی را به شما هدیه کند، بدانید که آن فرد نخست خودتان هستید. فهرستی از آن چه تا کنون شما را شادمان کرده است تنظیم کنید و یکایک آنها را برشمرید تا مطمئن شوید که بیشتر آنها را خود فراهم کرده اید. موفقیت تحصیلی، دیدار دوستان، سفرهای شادی آفرین و.. . اموری هستند که بیشتر با اقدامات خود ما پدید می آیند.

1- شور و هیجان

شور و هیجان در انجام فعالیت ها از مهم ترین عواملی است که شادمانی های تازه ای برای شما به ارمغان می آورد. اگر شما از درون احساس درماندگی و کسالت کنید و بی روح و دل مرده باشید، چه کسی خواهد توانست شور و اشتیاق و شادمانی را به شما باز گرداند؟ از میان اطرافیان هیچ کس برای ما دلسوزتر از خود ما نیست. زمانی که ما خود برای رسیدن به اهدافمان در خویش انگیزه و شوقی نداشته باشیم، چه کسی می تواند آن را در وجود ما پدید آورد؟

2- انگیزه سازی

اگر برای فعالیت های خود شوق و انگیزه کافی ندارید، مطمئن باشید که مهم ترین علت، روشن نبودن هدف و ناتوان دیدن خود است. برای این منظور باید همیشه در هر فعالیت، هدفتان را کاملًا روشن نمایید. پس از آن به اشتیاق و علاقه درونی خود مراجعه کنید و آن را روز به روز بیشتر کنید و امیدوار به آینده، به توانایی خود ایمان آورید. آن گاه خواهید دید که در مدتی کوتاه، انگیزه کافی برای انجام و ادامه آن فعالیت در شما پدید خواهد آمد.

3- منتظر اقبال نباشید

در زندگی برخی از افراد، گاهی تحولات یکباره و چشمگیر، مهم ترین علت موفقیت آنان بوده است. اما نباید در زندگی منتظر باشیم روزی اقبال به سوی ما رو کند و در یک نیم روز، تحول چشمگیری در زندگی مان پدید آید.

بخت و اقبالی که باید به انتظارش نشست و فرد را ازحرکت و تلاش باز می دارد، بیشتر نکبت آور و کسالت آفرین است. زیرا عادتش آن است که کمتر سراغ کسی رود و افراد را بیشتر در رخوت و دلسردی فرو می برد.
امید به هر چیز، زمانی سرنوشت ساز و تحول آفرین است که منشأ حرکت باشد، نه عامل سکون و ضعف.

بنابراین در انجام هر فعالیت، آنچه در توان دارید به کار برید و منتظر فرشته خوشبختی نباشید. آن فرشته خود شمایید که باید برای خودتان آشکار شوید و نیرویتان را برای رسیدن به اهداف به کار گیرید. اوقات خود را هدر ندهید و به استخدام کارهای بی نتیجه و تباهی آور در نیایید. با جدیت تصمیم بگیرید و به هیچ کاری رو نکنید مگر نتیجه دلخواه و مفیدی برایتان داشته باشد. تا زمانی که در وجود شما چنین قاطعیتی مشاهده نشود هیچ چیز به نفع شما تغییر نمی کند. خداوند در قرآن می فرماید:

إِنَّ اللَّهَ لا یغَیرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّی یغَیرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ [1] خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملّتی) را تغییر نمی دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند!

دستگاه آفرینش نیز از خداوند فرمان می گیرد و تا در درون چیزی تحول پدید نیاید، تغییری در آن پدید نمی آورد.

4- کارهای خود را ارزیابی کنید

اگر از فعالیت ها یا رفتارهای خود نتیجه دلخواه را به دست نمی آورید به جای دلسردی و ملامت خود و دیگران، جزئیات عملکردتان را با ژرف نگری بررسی کنید تا دریابید که عیب کارهایتان کجاست؟ بدون شناخت عوامل بی توفیقی و درمان آن، در انتظار کسی نباشید که به عیوب کارهای شما بنگرد و آنها را برطرف سازد و نشاط و توفیق را تقدیم شما کند. به واقع آیا رواست که منتظر باشید کسی از غیب به سوی شما آید تا بنیان اشتباهات شما را برکند و کسالت و ضعف و شکست را از شما دور سازد؟

آنها که پیوسته از میان عوامل موفقیت آفرین، بدون تلاش و شکیبایی انتظار کامیابی را پیشه خود می کنند و از پیشامدها توقع دارند که یکباره به کمک ایشان بشتابند و به زندگی آنان رونق تازه دهند، امروز خویش را به امید فردای بهتر سپری خواهند کرد بدون این که به موفقیتی دست یابند.

پی نوشت:
[1] . رعد/ 11.

منبع: حوزه نت