چه زیباست که آن چنان خودسازی کنیم تا به مقام پیشوایی متقین برسیم. متقین در همه حال همسر و فرزندان خود را دعا می کنند. این دعا محبت بین زن و مرد را بیشتر خواهد کرد.

برای سلامتی همسر و فرزندان خود این دعا را بخوانید:

«رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّیَّاتِنا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِینَ إِماماً»(آیه 74 سوره فرقان)
«پروردگارا! از همسران و فرزندانمان مایه روشنی چشم ما قرار ده و ما را برای پرهیزگاران پیشوا گردان»

نکات طلایی دعای سلامتی همسر و فرزندان

1- انسان در برابر همسر و فرزند و نسل خود متعهد است و باید براى عاقبت نیکوى آنها تلاش و دعا کند. (رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا…)

2- در تربیت علاوه بر علم و تلاش باید از خدا نیز کمک خواست. (رَبَّنا هَبْ لَنا…)

3- فرزند صالح، نور چشم است. (قُرَّةَ أَعْیُنٍ)

4- تشکیل خانواده و داشتن همسر و فرزند و دعا براى به دست آوردن آنها، مورد توجه اسلام است. (رَبَّنا هَبْ لَنا…)

5- در دست گرفتن مدیریت جامعه، آرزوى عبادالرحمن است، زیرا عهده‌دار شدن امامت و رهبرى متقین، ارزش است. (وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِینَ إِماماً)

6- در دعا به حداقل اکتفا نکنید و بلند همت باشید. (وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِینَ إِماماً) (خدایا ما را در رسیدن به کمال، رهبر متقین قرار ده، نه آن که تنها از متقین باشیم)

7- بندگان خدا، وحدت هدف و وحدت کلمه دارند. (إِماماً) و نفرمود: «ائمة». ممکن است کلمه «امام» به جاى «ائمة»، رمز آن باشد که در جامعه اسلامى رهبر باید یک نفر باشد.

چرا مومنان همسر و فرزندان خود را دعا می کنند؟

زمانی که مؤمنان، همسر و فرزندان خود را صالح و متقى ببیند، دلش شاد و چشمش روشن می شود. از جمله ویژگی های مؤمنان راستین آن است که توجه خاصی به تربیت فرزند و خانواده خود دارند و برای خود در برابر آنها مسئولیت فوق‌العاده‌ای قائل هستند «و آنها پیوسته (از درگاه خدا می‌خواهند و) می‌گویند: پروردگارا! از همسران و فرزندان ما کسانی قرار ده که مایه روشنی چشم ما گردند»!

بدیهی است منظور این نیست که تنها در گوشه‌ای بنشینند و دعا کنند، بلکه دعا دلیل شوق و عشق درونی شان بر این امر و رمز تلاش و کوشش است.

مومنان آرزوی هدایت مردم را دارند

از دیگر ویژگی های برجسته بندگان خالص خدا این است که آنها هرگز به این قانع نیستند که خود راه حق را سپری کنند بلکه همت شان چنان والاست که می‌خواهند امام و پیشوای جمعیت مؤمنان باشند و دیگران را نیز به این راه دعوت کنند.

آنها چون زاهدان گوشه گیر و منزوی، تنها گلیم خویش را از آب بیرون نمی‌کشند، بلکه سعی شان این است که بقیه را نیز نجات بدهند. لذا در پایان آیه می‌فرماید: «آنها کسانی هستند که می‌گویند: پروردگارا! ما را امام و پیشوای پرهیزکاران قرار ده».

بنابراین همان گونه که رحمت عام خدا همگان را فرا می‌گیرد، رحمت این بندگان خدا نیز از جهاتی عام است؛ علم و فکر و بیان و قلم و مال و قدرت شان پیوسته در مسیر هدایت خلق خدا کار می‌کند و سر مشقهایی برای پرهیزکاران محسوب می‌شوند.

منبع: سایت ستاره