تاریخ تولد امام حسن علیه السلام – امام دوم شیعیان، در 15 ماه مبارک رمضان در سال سوم هجرت و در شهر مدینه است. برخى نیز تاریخ تولد امام حسن مجتبی (ع) را سال دوم هجرى دانسته ‏اند. ایشان اولین فرزند حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) می‌باشند. امام حسن مجتبی (ع) دومین امام شیعیان، چهارمین معصوم و در تاریخ اسلام پنجمین خلیفه اسلامی بودند.

ماجرای نامگذاری امام حسن مجتبی علیه السلام از سوی خداوند

جابر بن عبدالله می‌گوید: هنگامی که حضرت زهرا امام حسن(ع) را به دنیا آورد، به امام علی(ع) گفت: «برایش نام انتخاب کن». حضرت علی(ع) فرمود: «من در نام‌گذاری این فرزند بر پیامبر خدا پیشی نمی‌گیرم». قنداقه امام حسن (ع) را خدمت رسول الله (ص) آوردند و گفتند: یا رسول الله! برایش نام انتخاب کن. پیامبر فرمود: «در این نام‌گذاری بر خدای متعال سبقت نمی‌گیرم». پس خدای متعال به جبرئیل وحی فرستاد که محمد (ص) صاحب فرزند شد، به جانب وی برو، تبریک بگو، و به او بگو که علی نسبت به تو مثل هارون نسبت به موسی است، پس نام فرزند هارون را بر وی بگذار. جبرئیل بر پیامبر (ص) فرود آمد، تولد فرزند را از جانب خداوند بر وی تبریک گفت و گفت: خدای متعال فرمود: «نام مولود فاطمه را به اسم پسر هارون نام‌گذاری کن». پیامبر فرمود: «نام پسر هارون چیست؟» جبرئیل گفت: شبر. پیامبر (ص) فرمود: «زبان ما عربی است!» پس جبرئیل در جواب گفت: «او را حسن نام بگذار» و پیامبر نام حسن را برایش برگزیدند.

هیبت امام حسن علیه السلام

در روایات دینی ما آمده است، امام حسن مجتبی علیه الاسلام شبیه ترین شخص به پیامبر اکرم بود و شباهت بسیاری به رسول خدا (ص) داشت. در همان روزهای آغازین تولد امام حسن (ع) بود که پیامبر خاتم (ص) با نظاره جمال و کمال او فرمود: «أشبهتَ خَلقی و خُلقی؛ تو از لحاظ آفرینش و خوی (صورت و سیرت) مانند من هستی.»

همچنین در تاریخ شیعه در وصف تولد اما حسن (ع) آمده است:

امام حسن (ع ) از جهت منظر و اخلاق، پیکر و بزرگوارى به رسول اکرم (ص) بسیار مانند بود. وصف کنندگان آن حضرت او را چنین توصیف کرده اند: داراى رخسارى سفید آمیخته به اندکى سرخى، چشمانى سیاه، گونه‌اى هموار، محاسنى انبوه، گیسوانى مجعد و پر، گردنى سیمین‌گون، اندامى متناسب، شانه هایى عریض، استخوانى درشت، میانى باریک، قدى میانه، نه چندان بلند و نه چندان کوتاه . سیمایى نمکین و چهره اى در شمار زیباترین و جذاب ترین چهره ها داشت.

کنیه و القاب امام حسن علیه السلام

از جمله آداب و سنتهای ولادت نوزاد پس از نامگذاری در آن دوران، تعیین کنیه ‏برای او بود. کنیه آن حضرت نیز بر طبق روایات بسیار ‏«ابو محمد» بوده و کنیه دیگری نداشته است.

القاب آن حضرت بدین شرح است: سبط، زکی، مجتبی، سید، زاهد، تقی، طیب، ولی …

مرحوم اربلی در کتاب کشف الغمة پس از نقل کنیه و القاب آن حضرت از روی کتابهای اهل سنت گفته است: مشهورترین القاب امام دوم شعیان ‏«تقی‏ و مجتبی» است و بهترین و شایسته ‏ترین آنها همان است که رسول خدا (ص) او را بدان ملقب فرمود و آن‏ «سید»است.

دوران امامت امام حسن علیه السلام

امام حسن مجتبی (ع) در سن 37سالگی بعد از پدر گرامیشان حضرت علی علیه السلام، در روز جمعه 21 رمضان سال چهل هجری به امامت رسیدند و مسلمانان با ایشان برای خلافت بیعت نمودند.

مدت امامت ایشان شش ماه و سه روز به طول انجامید و پس از آن تحت شرایط و عوامل خاص در سال 41 هجری قمری با معاویه صلح کرد و به مدینه مراجعت نمود و مدت ده سال در مدینه زندگی کرد، سرانجام با دسیسه و نیرنگ معاویه به دست همسرش (جعده دختر اشعث کندی) در تاریخ 28 صفر سال پنجاه هجری همزمان با سال روز رحلت پیامبر اسلام (ص) در سن چهل و هفت سالگی از طریق خوردن سم به شهادت رسیدند و در قبرستان بقیع در کنار قبر مادربزرگش فاطمه بنت اسد (ره) به خاک سپرده شد.

خانواده امام حسن علیه السلام

امام حسن (ع) پانزده فرزند پسر و دختر داشتند. بهترین آمار در این خصوص، کتاب ارزشمند «ارشاد» تألیف عالم بزرگ، شیخ مفید است. در این کتاب آمده است که امام حسن دارای پانزده فرزند (8 پسر و 7 دختر) بودند همچنین در روایات آمده است، نسل امام فقط از دو پسرش حسن و زید باقى ماند و از غیر این دو انتساب به آن حضرت درست نیست

منبع: سایت ستاره