تحریم شراب خواری برای مصونیت عقل است. لذا شراب خواری در همه ادیان الهی حرام بوده است و هیچ آئینی شراب خواری را جایز نمی داند و اگر امروزه در بعضی ادیان شراب خواری را جایز می دانند، نشانه تحریف در آن دین است.

امام رضا علیه السلام فرمود:

مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِیاً إِلَّا بِتَحْرِیمِ الْخَمْر[1]

خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرد مگر آن که شراب را در شریعت او حرام نمود.

قرآن درباره تحریم شراب می فرماید:

إِنَّما یرِیدُ الشَّیطانُ أَنْ یوقِعَ بَینَکمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ فِی الْخَمْرِ وَ الْمَیسِرِ وَ یصُدَّکمْ عَنْ ذِکرِ اللَّهِ وَ عَنِ الصَّلاةِ فَهَلْ أَنْتُمْ مُنْتَهُونَ[2]

شیطان می خواهد به وسیله شراب و قمار، در میان شما عداوت و کینه ایجاد کند، و شما را از یاد خدا و از نماز بازدارد. آیا (با این همه زیان و فساد، و با این نهی اکید، ) خودداری خواهید کرد؟

ضمناً باید یادآور شد که ضررهای روحی و جسمی شراب از نظر اخلاقی، اجتماعی، بهداشتی و روانی برکسی پوشیده نیست. درصد زیادی از حوادث، جنایات و مرگ ها مربوط به شراب خواری است. یکی از دانشمندان مشهور غرب اظهار می دارد که هرگاه از جوانان 21 تا 23 ساله معتاد به مشروبات الکلی 51 نفر بمیرند، در مقابل از جوانهای غیر معتاد 10 نفر هم نمی میرند.

دانشمند دیگری می گوید:

جوانهای بیست ساله که انتظار می رود پنجاه سال عمر کنند در اثر نوشیدن الکل بیش از 35 سال عمر نمی کنند. آمار دیگری نشان می دهد که حد متوسط عمر معتادان به الکل در حدود 35 تا 50 سال است، در صورتی که حد متوسط عمر با رعایت نکات بهداشتی، از 60 سال به بالاست.

الکل به عقل انسان آسیب می رساند و یکی از حکمت های تحریم شراب، حفظ عقل است.

امام علی علیه السلام فرمود:

وترک شرب الخمر تحصیناً للعقل[3]

و ترک نوشیدن شراب، برای حفظ عقل است.

شراب خواری، بزرگ ترین ضربه را بر پیکر اخلاق وارد می سازد، زیرا الکل افراد را بدخو و پرخاشگر می سازد و انسان را وادار به انجام هرگونه بی ادبی و جرم و جنایت می سازد و خسارت های مالی و جانی شراب به مراتب بیشتر از خسارت های جنگی است.

الکل، زیانهای فراوانی در نسل، اخلاق، اجتماع و اقتصاد دارد. برای آگاهی بیشتر به تفسیر نمونه، ج 2، ص 75 مراجعه کنید.

پی نوشت ها:
[1] . بحارالانوار، ج 63، ص 443.
[2] . مائده/ 91.
[3] . نهج ‏البلاغه، قصار 252.

منبع: حوزه نت