تستری، شیخ عبدالرشید (م 1078 ق) فرزند نورالدین طبیب معروف به تستری از محدثان و فقهای شیعه. وی پس از اخذ علوم اولیه و فنون ادب مدارج عالی‌تر علمی را نزد اکابر علمای عصر خویش طی کرد و بعد از سال 1055 ق به هندوستان رفت و در آنجا با میر نظام‌الدین احمد پدر علی‌خان و ملا فرج الله دزفولی مباحثاتی داشت. میرزا عبدالله افندی (م 1130 ق) در ریاض العلماء می‌نویسد از فضلای اوائل عصر ما و دارای علم و فضل و زهد بسیار بود و بعضی از مؤلفات او را مشاهده نمودم که دارای فوائد علمیه است. سپس به نقل از تعلیقات سید نعمةالله جزائری بر امل الآمل می‌نویسد که سید نعمةالله تستری او را چنین ستوده… عالم فاضل محدث فقیه ورع عابد زاهد معاصر دارای شرحی بر استبصار و تعلیقات و حواشی بسیار بر کتب حدیث و فقه یک چند در شیراز و شوشتر با او حشرونشر داشتم. دارای حسن بیان و در رفاقت صمیمی بود و با یکدیگر مباحثاتی در علوم مختلف داشتیم… او زمستانها را در شوشتر اقامت داشت و تابستانها به شیراز می‌رفت. وی آثار و مؤلفاتی از خود باقی گذاشته که علما آنها را ستوده‌اند از جمله مؤلفات وی کتاب شرح الاستبصار؛ کتاب سوانح البال شامل فنون ادب و علم شعر است که تبحر و مهارت وی را می‌رساند، تعلیقات بر حاشیه‌ی شفای صدرالمتألهین شیرازی که در مدرسه‌ی آصفیه شیراز در روز شنبه 12 ذی‌القعده سال 1053 ق از نگارش آن فراغت یافته است. نسخه‌ی اصل به خط مؤلف در کتابخانه‌ی دانشگاه تهران محفوظ است. فرزندش شیخ ملا محسن تستری نیز از علمای اعلام و از شاگردان ملامحسن فیض کاشانی (1007-1091 ق) است که در زمان پدرش وفات یافت.
منابع :
الاجازة الکبیرة، 30؛ اعیان الشیعة، 10/8-11؛ تذکرة شوشتر، 63؛ الذریعة، 252/12، 82/13؛ ریاض العلماء، 117/3؛ طبقات اعالم الشیعة، الروضة النضرة فی علماء الماءة الحادیة عشرة، 320-321؛ فهرست کتابخانه‌ی اهدائی مشکوة به دانشگاه تهران، 240/3.
منبع مقاله :
تهیه و تنظیم: دائرةالمعارف تشیع، جلد 4، (1391) تهران: مؤسسه‌ی انتشارات حکمت، چاپ اول.