زگیل‌های تناسلی یکی از شایع‌ترین عفونت‌ها و بیماری‌های مقاربتی است. بیش‌تر افرادی که از نظر جنسی فعال هستند، دستکم توسط یکی انواع  ویروس پاپیلوم انسانی یا اچ‌پی‌وی (human papillomavirus (HPV)) آلوده خواهند شد. این ویروس عامل ایجاد زگیل تناسلی در افراد است.

زگیل‌های تناسلی بافت‌های مرطوب نواحی تناسلی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. زگیل‌های تناسلی اغلب برآمدگی‌های کوچکی به رنگ بدن و به شکل‌ گل کلم هستند. در بسیاری از موارد زگیل‌های تناسلی آن‌قدر کوچک هستند که نمی‌توان آن‌ها را به راحتی مشاهده کرد.
 

راهنمای بیماری زگیل تناسلی

معرفی روش تشخیص و درمان بیماری زگیل تناسلی

نحوه پیشگیری از بیماری زگیل تناسلی

برخی از سویه‌های ویروس پاپیلوم انسانی تناسلی یا اچ‌پی‌وی باعث ایجاد زگیل تناسلی شده و برخی دیگر از سویه‌های آن باعث بیماری سرطان خواهد شد.

واکسن‌هایی وجود دارد که می‌تواند از انسان در برابر برخی سویه‌های ویروس پاپیلوم انسانی تناسلی یا اچ‌پی‌وی محافظت کند.

زگیل‌های تناسلی عفونت‌های آمیزشی شایعی هستند که می‌توانند بر روی آلت‌‌های تناسلی و یا بر روی کانال مقعدی ظاهر شوند. در زنان زگیل‌های تناسلی در
قسمت داخلی واژن هم رشد می‌کنند.

علل

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) سبب ایجاد زگیل تناسلی می‌شود. بیش از ۴۰ سویه‌ی مختلف از HPV وجود دارند که بر ناحیه‌ی تناسلی اثر می‌گذارند. HPV تناسلی در جریان رابطه‌ی جنسی انتقال می‌یابد. در بیشتر موارد، سیستم ایمنی HPV تناسلی را از بین می‌برد و شما هرگز نشانه‌ها و علایم این بیماری را بروز نخواهید داد.
 

ریسک‌فاکتورها

تخمین زده شده است که تقریباً همه‌ی افرادی که از لحاظ جنسی فعال هستند، در طول زندگی‌شان، با حداقل یکی از انواع HPV آلوده می‌شوند. عواملی که خطر ابتلا به این عفونت را افزایش می‌دهند عبارتند از:

* داشتن رابطه‌ی جنسی محافظت‌نشده با شریک‌های جنسی متعدد
* مبتلا بودن به یک بیماری مقاربتی دیگر
* داشتن رابطه‌ی جنسی با فردی که از سابقه‌ی روابط جنسی او بی‌اطلاع هستید
* شروع فعالیت جنسی از سنین پایین
* عوارض ثانویه زگیل تناسلی
 

عوارض ثانویه‌ی زگیل تناسلی ممکن است شامل موارد زیر شود:

سرطان. سرطان دهانه‌ی رحم ارتباط نزدیکی با عفونت با HPV تناسلی دارد. انواع خاصی از HPV هم با سرطان فرج، مقعد، پنیس (آلت تناسلی مذکر)، دهان و گلو مرتبط می‌باشند. اگرچه عفونت HPV همیشه منجر به سرطان نمی‌شود، ولی انجام منظم تست پاپ‌اسمیر برای زنان اهمیت دارد (مخصوصاً در صورت ابتلا به انواع خطرناک‌تر HPV).

مشکلات بارداری. زگیل‌ تناسلی ممکن است مشکلاتی را در حین بارداری ایجاد کند. زگیل‌ها می‌توانند بزرگ شده و دفع ادرار را دشوار سازند. زگیل‌های ایجادشده بر روی دیواره‌ی واژن ممکن است سبب کاهش توانایی اتساع بافت واژن در طی زایمان گردند. اتساع زگیل‌های بزرگ‌ ایجادشده‌ بر روی فرج یا داخل واژن در طی زایمان ممکن است سبب خونریزی از آن‌ها شود.

در موارد نادر، در گلوی نوزاد متولدشده از یک مادر مبتلا به زگیل تناسلی، زگیل‌هایی تشکیل می‌شود. در این حالت، برای جلوگیری از انسداد مسیر هوایی نوزاد، ممکن است نیاز به انجام عمل جراحی باشد.

کولپوسکوپی نوعی معاینه‌ی اختصاصی سرویکس است که با استفاده از دستگاهی به نام کولپوسکوپ که سلول‌های دهانه‌ی رحم را چندین برابر بزرگ‌تر نشان می‌دهد، انجام می‌شود. این معاینه ساده و بدون درد بوده و زمانی انجام می‌شود که پاپ اسمیر تغییرات سلولی غیر طبیعی و پیش سرطانی را نشان دهد. در صورت طبیعی بودن نتایج پاپ اسمیر، این آزمایش یک سال بعد مجددا تکرار می‌شود. اگر سالم هستید نیازی به انجام پاپ اسمیر ندارید.

بیوپسی: ویروس HPV می‌تواند با بیوپسی از زگیل تناسلی یا از دهانه‌ی رحم نیز تشخیص داده شود.

تست دی ان ای DNA: دو آزمایش با نام‌های Cervista HPV-16/18 و Cervista HPV-HR برای تشخیص حضور DNA ویروس در بدن فرد در دسترس هستند. این آزمایش قادر به شناسایی دو نوع شایع HPV مرتبط با سرطان یعنی سویه‌ی ۱۶ و ۱۸ می‌باشد. در صورت غیر‌طبیعی بودن نتیجه‌ی پاپ اسمیر برای تشخیص دقیق‌تر از تست تشخیص دی ان ای استفاده می‌شود.
 

مدیریت و درمان زگیل تناسلی (عفونت HPV)

درمان کامل زگیل تناسلی یا عفونت HPV میسر نیست و تنها راه درمان، حذف ضایعات ناشی از ویروس است. متاسفانه حتی حذف زگیل‌ها لزوما از گسترش ویروس جلوگیری نمی‌کند و زگیل تناسلی اغلب عود می‌کند. هیچ یک از گزینه‌های درمانی بر دیگری ارجحیت ندارد. بسیاری از افراد به ویروس پاپیلومای انسانی مبتلا هستند و این عفونت اغلب بدون درمان به طور خود به خودی بهبود می‌یابد و ایجاد بیماری نمی‌کند.

در زنانی که به HPV آلوده هستند برای بررسی سرطانی شدن سلول‌های دهانه‌ی رحم و وجود دی ان ای ویروس در سلول‌ها، انجام تست پاپ اسمیر ضروری است. هر سه تا شش ماه پس از درمان اولیه، باید پیشرفت بیماری با انجام تست پاپ اسمیر بررسی شود.

اما در مردان تستی برای بررسی وجود تغییرات سرطانی سلول‌ها در دسترس نیست. اگر عفونت بهبود نیابد نیازمند مداخله‌ی درمانی توسط کادر پزشکی است. غیرطبیعی بودن نتیجه‌ی پاپ اسمیر نیازمند بررسی‌‌های بیش‌تری مانند کولپوسکوپی و بیوپسی است. البته در برخی موارد غیرطبیعی بودن پاپ اسمیر، می‌توان در آغاز درمان کمی صبر کرد زیرا برخی تغییرات پیش سرطانی و دیسپلازی سلول‌های گردن رحم یا نئوپلاسم داخل مخاطی به خودی خود بهبود می‌یابند.

درمان کامل زگیل تناسلی یا عفونت HPV میسر نیست و تنها راه درمان، حذف ضایعات ناشی از ویروس است. متاسفانه حتی حذف زگیل‌ها لزوما از گسترش ویروس جلوگیری نمی‌کند و زگیل تناسلی اغلب عود می‌کند.

اگر قصد باردار شدن دارید حتما دکتر زنان را در جریان قرار دهید زیرا درمان می‌تواند بر بارداری و جنین تاثیر بگذارد و می‌توان درمان را تا پایان بارداری به تعویق انداخت. زگیل‌های تناسلی قابل مشاهده اغلب با گذشت زمان برطرف می‌شوند اما در سلول‌های پوست به صورت نهفته قرار می‌گیرند و در طول زندگی فرد چندین بار فعال می‌شوند. بنابراین برای جلوگیری از انتقال ویروس به دیگران، مدیریت علائم مهم است. حتی زمانی که علائم و زگیل‌ قابل مشاهده‌ای وجود ندارد احتمال انتقال ویروس به دیگران وجود دارد. در واقع درمان زودرس زگیل بلافاصله پس از ظاهر شدن آن، ایده‌ی خوبی به نظر نمی‌رسد زیرا بیش‌تر رشد می‌کند و بعد از درمان مجددا عود می‌کند.

به طور کلی زگیل‌ در قسمت‌های مرطوب بدن و با اندازه‌ی کوچک‌ نسبت به زگیل‌ در قسمت‌های خشک بدن و با اندازه‌ی بزرگ‌تر بهتر به درمان پاسخ می‌دهند. اگر پس از چند دوره‌ی درمانی، زگیل به درمان پاسخ ندهد و برطرف نشود برای بررسی دیگر بیماری‌ها تست‌های بیش‌تری انجام خواهد شد. برخی داروهای خانگی در درمان زگیل تناسلی مفید هستند اما شواهد کمی برای حمایت از آن‌ها وجود دارد. قبل از آغاز هر نوع درمان خانگی، با پزشک خود مشورت کنید زیرا ممکن است باعث آسیب‌های بیش‌تری شود.

اگر پزشک تصمیم بر شروع درمان داشته باشد، ممکن است از یکی از روش‌های زیر استفاده کند:

کرایوتراپی: شامل انجماد سلول‌های غیر طبیعی با نیتروژن مایع یا دی اکسید کربن است.

لیزر درمانی: در این روش از انرژی نورانی برای سوزاندن و تبخیر کردن سلول‌های غیر طبیعی استفاده می‌شود.

الکتروکوتر: سوزاندن زگیل با جریان الکتریکی.
جراحی: برداشتن سلول‌های غیرطبیعی به وسیله‌ی تیغ جراحی که تنها در یک جلسه، زگیل درمان می‌شود.

تزریق: تزریق داروی ۵ فلور اوراسیل اینترفرون در داخل ضایعه

اینترفرون آلفا: ماده‌ای است که پاسخ ایمنی بدن را تحریک می‌کند.

پزشک ممکن است داروهای موضعی تجویز کند که شامل موارد زیر می‌باشند:
ایمی کیمود (Imiquimod) با دوز ۵ درصد مانند آلدارا (Aldara): ایمی کیمود سیستم ایمنی را تقویت می‌کند تا ویروس را از بین ببرد. اغلب زگیل‌ها موقتا از این طریق برطرف می‌شوند. هنگامی که کرم روی پوست است، از تماس جنسی اجتناب کنید زیرا کاندوم و دیافراگم را تضعیف کرده و پوست شریک جنسیتان را تحریک می‌کند. عوارض جانبی ایمی کیمود می‌تواند شامل قرمزی پوست، تاول، راش، درد، سوزش، سرفه و خستگی باشد.

پودوفیلین (Podophyllin) یا پودوفیلوکس (Podofilox) با دوز ۰.۵ درصد مانند کوندیلوکس (Condylox): محلول روی ضایعه گذاشته شده و پس از چند ساعت شسته می‌شود. استفاده از پودوفیلین به مدت ۴ هفته حدود ۴۵ تا ۹۰ درصد از زگیل‌ها را درمان می‌کند، اما احتمال عود دوباره وجود دارد.

اسید تری کلر‌استیک یا اسید بای کلر‌استیک: ماده‌ی شیمیایی است که روی سطح زگیل گذاشته شده و آن را می‌سوزاند.
 

پیشگیری از زگیل تناسلی

استفاده از کاندوم در روابط جنسی، می‌تواند بطور قابل توجهی خطر ابتلا به زگیل تناسلی را کاهش دهد. اگرچه کاندوم از خطر ابتلا به این بیماری می‌کاهد ولی ۱۰۰درصد هم تأثیرگذار نیست؛ در صورت استفاده از کاندوم هم ممکن است به زگیل تناسلی مبتلا شوید.
 

واکسیناسیون زگیل تناسلی

واکسنی که با نام Gardasil شناخته می‌شود، می‌تواند از ابتلا به چهار گونه‌ی سرطان‌زای HPV جلوگیری کند؛ از آن برای پیشگیری از ابتلا به زگیل تناسلی هم استفاده می‌شود.

برنامه‌ی واکسیناسیون HPV  برای دختران و پسران ۱۱ و ۱۲ ساله توصیه شده‌است؛ در صورتی که آن‌ها بطور کامل در این سنین واکسینه نشوند، پیشنهاد می‌شود که دختران و زنان که در ۲۶ سالگی و پسران و مردان در ۲۱ سالگی واکسینه شوند. البته مردان هم در صورت تمایل می‌توانند در ۲۶ سالگی واکسن‌‌شان را بزنند.

تأثیر این واکسن‌ها زمانی بیشتر است که به کودکان (قبل از فعال‌شدن از لحاظ جنسی) زده‌ شود. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که زدن واکسن HPV در افراد زیر ۲۱ سال و ۲۱ تا ۳۰ سال، خطر ابتلا به زگیل تناسلی را تا ۵۰ درصد کاهش می‌دهد.

عوارض جانبی واکسن‌ها معمولاً خفیف‌اند و شامل تشکیل ضایعه‌ای در محل تزریق (قسمت فوقانی بازو)، سردرد، تب جزئی یا علایم شبه‌ آنفلوانزا می‌باشند. گاهی اوقات، مخصوصاً در نوجوانان، پس از تزریق، فرد دچار گیجی می‌شود یا غش می‌کند.

انواع زگیل تناسلی

انواع زگیل تناسلی در واقع ویروس های HPV از نوع مخاطی هستند که بر روی سطوح مخاطی بدن زندگی می کنند و به این دلیل زگیل تناسلی نامیده می شوند که ناحیه تناسلی و مقعد را تحت تاثیر قرار می دهند. این نوع زگیل ها همچنین می توانند مخاط دهان و گلو را تحت تاثیر قرار دهند. زگیل های تناسلی معمولا بر روی پوست یا دیگر بخش های بدن که دارای سطح مخاطی نیستند، رشد نمی کنند.
 

زگیل های تناسلی معمولا به دو دسته کم خطر و پر خطر تقسیم می شوند:

تیپهای زگیل تناسلی کم خطر

انواعی از ویروس HPV که باعث زگیل می شوند و موجب تغییرات سلولی سرطانی نمی شوند، ویروس زگیل تناسلی کم خطر نامیده می شوند. ویروس زگیل تناسلی کم خطر موجب زگیل هایی بر روی ناحیه تناسلی و مقعد هم در زنان و هم مردان می شود. در زنان، زگیل ها ممکن است بر روی جاهایی که قابل دیدن نیستند مانند دهانه رحم و واژن نیز ظاهر شوند. 12 نوع ویروس زگیل تناسلی وجود دارد که کم خطر هستند. با این حال می توانند موجب زگیل تناسلی یا تغییرات اندکی بر روی دهانه رحم شوند. این انواع کم خطر ویروس زگیل تناسلی شامل تیپ های 6، 11، 40، 42، 43، 44، 53، 54، 61، 72، 73 و 81 هستند. انواع 6 و 11 مسئول تقریبا 90 درصد زگیل های تناسلی هستند.
 

تیپهای زگیل تناسلی پر خطر

انواعی از ویروس زگیل تناسلی که موجب سرطان می شوند، ویروس زگیل تناسلی پر خطر نامیده می شوند. این نوع ویروس زگیل تناسلی می تواند موجب سرطان های مشخصی از جمله سرطان دهانه رحم، سرطان واژن و سرطان دهانه واژن در زنان و سرطان آلت تناسلی در مردان شود و همچنین موجب سرطان های دهان، زبان، لوزه، حنجره و مقعد در هر دو جنس می شود. انواع پر خطر ویروس زگیل تناسلی شامل تیپ های 16، 18، 31، 33، 35، 39، 45، 51، 52، 56، 58، 59، 68 و 69 هستند.

حدود 70 درصد موارد گزارش شده بیماری سرطان دهانه رحم توسط تیپ های 16 و 18 رخ می دهد و همچنین تیپ 16 ویروس زگیل تناسلی مسئول 95 درصد سرطان های مقعد و اکثر سرطان های دهانی و واژن است.

در مورد زگیل تناسلی می‌توانید این پرسش‌ها را با پزشک معالج خود در میان بگذارید:

– چه آزمایش‌هایی باید انجام شود؟
– آیا آزمایش‌های دیگری برای بررسی وجود احتمالی سایر بیماری‌های مقاربتی باید انجام شود؟
– چه روش درمانی پیشنهاد می‌کنیذ؟
– چه زمانی بعد از اینکه درمان آغاز می‌شود، می‌توان علائم بهبودی را مشاهده کرد؟
– آیا عفونت من مسری است؟ چگونه میتوان خطر انتقال عفونت را به دیگران کاهش داد؟
– آیا شریک جنسی من باید مورد آزمایش قرار گیرد؟
– چه زمانی دوباره می‌توان رابطه‌ی جنسی بی‌خطر داشت؟
– آیا زگیل تناسلی باز خواهد گشت؟
– از چه منابعی می‌توان اطلاعات بیش‌تری در مورد زگیل تناسلی کسب کرد؟
– از پزشک خود چه انتظاری دارید؟
– پزشک معالج این پرسش‌ها را مطرح خواهد کرد:
– علائم شما تا چه حدی وخیم و شدید است؟
– آیا رابطه‌ی جنسی امن را می‌شناسید؟
– آیا به تازگی اقدام به برقراری رابطه‌ی جنسی با فرد جدیدی کرده‌اید؟
– آیا شریک جنسی شما از نظر داشتن احتمالی بیماری‌های مقاربتی آزمایش شده است؟
– آیا واکسن اچ‌پی‌وی را دریافت کرده اید؟ چه زمانی؟
– آیا باردار هستید و یا قصد بارداری دارید؟

منبع: سایت دکتر دکتر
سایت دکتر ذاکرین
سایت محب
سایت دکترتو