با فرض آنکه کودک شما هیچ مشکل پزشکی نداشته و توسط پزشک متخصص اطفال مورد معاینه قرار گرفته است، اجازه دهید به جیغ های او به عنوان راهی جهت برقراری ارتباط نگاه کنیم. می دانم گوش کردن به این صدا سخت است، اما باور کنید او با این کار با شما «صحبت» می کند. آن را نشانه خوبی بدانید که کودک پنج ماهه شما قادر است و تمایل دارد خود را به شما نشان داده و ابراز وجود نماید. اکنون اجازه دهید دریابیم که چرا او احساس می کند باید «جیغ» بکشد. فکر می کنم ما بزرگترها به راحتی فراموش می کنیم با کودکانمان حرف بزنیم و آنچه انجام می دهیم و آنچه قرار است افتاق افتد را با آنها درمیان بگذاریم. به عنوان مثال او نیاز به تعوض پوشک دارد. آیا بلافاصله از جای خود بلند شده و بدون هیچ صحبتی این کار را انجام می دهید؟ و یا دو دقیقه به او فرصت داده یا با او صحبت می کنید و می گذارید متوجه شود که به تعویض پوشک نیاز دارد؟ طبق تجربیات شخصی نویسنده زمانی که با کودک صحبت کرده و آنچه قرار است انجام دهید را برایش توضیح می دهید،  جیغ های او بسیار نیز کاهش می یابند.
 
کودک خود را دست کم نگیرید. شاید او نتواند صحبت کند اما شما را درک می کند. زمانی که قرار است تغییری در فعالیتی ایجاد کنید، آن را با کودک خود درمیان بگذارید. در طول تعویض پوشک، زمان استحمام، نشستن بر روی صندلی خودرو و سایر فعالیتها با او صحبت کنید. زمانی که شروع به جیغ و داد کرد به او نشان دهید که در خصوص احساسی که دارد چه فکر می کنید. او را آرام سازید و با توجه نشان دادن به احساسی که دارد با او صحبت کنید و بدانید که او شما را درک می کند و حقیقتاً دلش می خواهد شما نیز او را درک کنید. با گوش کردن، ابراز همدردی و درک، او را برآن دارید که بجای جیغ زدن با شما همراه شود.
 
 
منبع: اپلیکیشن ردیاب کودک (‏Baby Tracker‏)‏