نگاهي به درونمايه و محورهاي سوره ي نوح
اگرچه آيات نخستينِ سوره، خطوط و ويژگيهاي عمومي رسالت نوح (عليه السلام) و از رهگذر آن تمامي رسالت هاي الهي را روشن مي سازد (آيات 1-4) و به داستان نوح (عليه السلام) و قومش، که با هلاکت قوم او به طوفان پايان پذيرفت، اشاره مي کند، (آيات 5- 28) ليک گويا محور اساسي آن، اين ها نيست، بلکه محور اين سوره بر نوح (عليه السلام) تمرکز دارد که نمونه اي زيبا و شگفت از رنج کشيدن در راه خدا شد و با همه چالشهاي خطرناک و پياپي، بر راه رسالت پايداري کرد، چندان که نهصد و پنجاه سال تلخي گريز قومش را تاب آورد، همانهايي که بر باطل پافشردند و از پذيرش حق، استکبار کردند و نيرنگهايي بس بزرگ به کار زدند، ليک نوح (عليه السلام) از هدف خود، دست برنداشت و از راه خويش بازنگشت.
پايداري نوح (عليه السلام) براي ما آموزه اي سترگ است، چه، اين پايداري، استوارانه بود و دگرگوني نپذيرفت؛ آري نوح، روشهاي دعوت خويش را دگرگون مي ساخت، پس گاه آشکارا مردم را فرا مي خواند و گاه دعوت خويش را اعلان مي کرد و در روش سوم، آن را در خلوت و پوشيده بازگو مي کرد، ليک او به سبب به تأخير افتادن ياري پروردگار و دروغ انگاري قومش، در حق بودن رسالت که مردمان را بدان فرا مي خواند، کوچکترين ترديدي روا نمي داشت و اين در حالي بود که بشريّت در آن روزگار با دعوت او مخالفت مي ورزيد. نوح (عليه السلام) در سنجش با قوم خود، پاک رويي دگر داشت، چه، پايداري او بر حق افزون تر مي شد و بيشتر به فرمان پروردگار خويش، گردن مي نهاد و به ياري او يقين پيدا مي کرد.
ستيزه گري مقدسي که نوحِ پيامبر بدان شناخته شد، او را در گذر تاريخ براي مکتبيها (داعيان و رهبران مکتبي) نمادي کرد و او را در شمار پيامبران اولي العزم جاي داد، و چه اراده اي بود، آنچه نوح بدان با تمامي بشريت سر ستيز گذارد… پس آفرين و درود بر تو اي سالار رسولان و به جانم سوگند که تو آيت اراده و پايداري هستي.
منبع مقاله :
مدرسي، سيد محمدتقي؛ (1386)، سوره هاي قرآن: درونمايه ها و محورها، ترجمه: محمد تقدمي صابري، مشهد: مؤسسه چاپ آستان قدس رضوي، چاپ اول.