عن ابی عبدالله الحسین بن محمد البزوفری قال خرج عن الناحیة المقدسة:
من کان له الی الله حاجة فلیغسل لیلة الجمعة بعد نصف اللیل و یأتی مصلاه و یصلی رکعتین یقرأ فی الرکعة الاولی الحمد، فاذا بلغ «ایاک نعبد و ایاک نستعین»(1) یکررها مأة مرة و یتم فی المائة الی آخرها و یقرأ سورة التوحید مرة واحدة ثم یرکع و یسجد و یسبح فیها سبعة سبعة و یصلی الرکعة الثانیة علی هیئته و یدعوا بهذا الدعاء، فان الله تعالی یقضی حاجته البتة کائناً ما کان الا ان یکن فی قطیعة الرحم:
اللهم ان اطعتک فالمحمدة لک و ان عصیتک فالحجة لک، منک الروح ومنک الفرج، سبحان من انعم و شکر، سبحان من قدر و غفر. اللهم ان کنت قد عصیتک فانی قد اطعتک فی احب الاشیاء الیک و هو الایمان بک، لم اتخذ لک ولداً و لم ادع لک شریکاً مناً منک به علی لا مناً منی به علیک، و قد عصیتک.
از ابوعبدالله حسین فرزند محمّد بزوفری منقول است که از ناحیه مقدّسه امام عصر، عجّل الله تعالی فرجه الشّریف، دستوری رسید که:
چنانچه کسی حاجتی داشته باشد، در شب جمعه، پس از نیمه شب غسل کند و در جایگاه نمازش دو رکعت نماز بخواند. در رکعت اول، هنگام قرائت سوره «حمد» چون به عبارت «ایاک نعبد و ایاک نستعین» رسید، آن را صد بار تکرار کند و پس از آن حمد را تمام کند و سوره توحید را یک بار خوانده، به رکوع رود. ذکر رکوع و سجود را هفت بار تکرار کند. رکعت دوم را نیز همانند رکعت اول به جای آورد و پس از آن، این دعا را بخواند، که البته خداوند تبارک و تعالی حاجت او را هرچه باشد، عنایت کرده و برآورده خواهد فرمود مگر اینکه حاجتش در مورد قطع رحم باشد و دعا این است:
بار خدایا! اگر تو را اطاعت می کنم، این توفیق از جانب ذات پاک تو است؛ پس باید تو را حمد و سپاس گویم، و اگر تو را معصیت و نافرمانی می کنم، حجّت تو بر من تمام است [و تمام راهنمایی های لازم به وسیله فرستادگانت انجام شده و هیچ عذری برای من نیست]. [خداوندا!] همه سرور و گشایشها از تو است. منزه است خداوندی که نعمت می دهد و او را سپاس می گویند. پاک و منزه است پروردگاری که در عین قدرت [بر انتقام و عذاب]، می بخشاید.
بارخدایا! اگرچه تو را معصیت کرده ام ولی در محبوبترین چیزها در نزد تو، که ایمان به ذات پاک تو است، نافرمانی نکرده ام، برای تو فرزند و شریکی قایل نشده ام و در این راه نیز تو به من توفیق داده ای و بر من منّت داری نه من بر تو.
یا الهی علی غیر وجه المکابرة لا الخروج عن عبودیتک و لا الجحود لربوبیتک و لکن اطعت هوای و ازلنی الشیطان، فلک الحجة علی و البیان، فان تعذبنی فبذنوبی غیر ظالم و ان تغفرلی و ترحمنی فانک جواد کریم، یا کریم، یا کریم حتی یقطع النفس ثم تقول یا آمناً من کل شیء و خوف کل شیء منک اسئلک ان تصلی علی محمد و آل محمد و ان تعطینی اماناً لنفسی و اهلی و ولدی و سائر ما انعمت به علی حتی لا اخاف احداً و لا احذر من شیء ابداً انک علی کل شیء قدیر و «حسبنا الله و نعم الوکیل».(2)
یا کافی ابراهیم نمرود، یا کافی موسی فرعون اسئلک ان تصلی علی محمد و آل محمد و ان تکفینی شر فلان بن فلان.(3)
خداوندا! نافرمانی من از جهت سرکشی و انکار و خروج از بندگی تو نبوده، بلکه تنها پیروی از هوی و هوس نفسانی بوده است و شیطان مرا گمراه نمود و با توجه به اینکه تمام وظایف بندگی را بیان فرموده ای،‌ حجّت بر من تمام است. پس اگر به جهت گناهان من مرا عذاب کنی،‌ هیچ گونه ظلمی درباره من نشده است و اگر مرا ببخشایی و رحم کنی،‌ از باب کرم وجود توست؛ ای کریم،‌ ای کریم، ای کریم. (کلمه «یا کریم» را تا هنگامی که نفس قطع نشده است تکرار می کنی و پس از آن عرضه می داری:)
ای آفریدگاری که از گزند هر چیزی در امانی و همه چیز از [عدالت] تو در بیم و هراس است! از پیشگاه مقدّست درخواست می کنم که بر محمد و آل او درود فرستی و من و خانواده و فرزندانم و آنچه را که به من عطا فرموده ای در پناهت محفوظ داری تا اینکه هرگز از هیچ کس و هیچ چیز ترس و واهمه ای نداشته باشم. و تو بر هر چیز قادر و توانایی و «خداوند کفایت کننده ما و بهترین وکیل است.»
ای خدایی که ابراهیم خلیل [علیه السلام] را از شرّ نمرود کفایت فرمودی و ای آن که موسی [علی نبیّنا و آله و علیه السلام] را بر فرعون پیروز نمودی! از تو درخواست می کنم که بر محمد و آل او درود فرستاده، شرّ فلان و فلان را از من دور گردانی. (در اینجا باید حاجت و خواسته ها گفته شود.)

پی نوشت ها :

1-سوره حمد(1)، آیه5.
2-سوره آل عمران(3)،‌ آیه 173.
3-مهج الدّعوات، ص 294.

منبع: خادمی شیرازی، محمّد، (1387)، تحفه امام مهدی، تهران، نشر موعود عصر(عج)، چاپ سوم.