جهنم مظهري از رحمت خدا
جهنم مظهري از رحمت خدا
در سوره مبارکه «الرحمان» آماري از نعمت هاي خداي متعال تنظيم شده است و در حقيقت سراسر اين سوره براي شمارش و بيان نعمت هاي او است. خداي سبحان در اين سوره همه اين نعمت ها را به خود نسبت مي دهد و مي فرمايد: ما اين ها را فرستاديم. اصل سوره با «الرحمان» شروع مي شود نه با القهار و امثال آن، اين بدان معنا است که تا پايان سوره هر چه است ناشي از رحمانيت خداوند متعال است. اولين رحمت خدا تعليم قرآن است و خودش معلم آن:«الرحمان. علم القرآن. خلق الانسان. علمه البيان». سوره الرحمان ، آيات 1 الي 4 چينش و توالي اين کلمات بدين معنا است که اگر کسي قرآن را فرا گرفت انسان مي شود، اگر انسان شد سخن او بيان است. در مقابل اگر قرآن را ياد نگرفت، انسان نيست و اگر انسان نبود گفتار او مبهم است (مانند بهيمه) نه مبين و بيان.
ترجيع بند اين سوره، آيه «فباي الاء ربکما تکذبان» است. يعني اين ها نعمت هاي خدا است، کدام يک از اين نعمت ها را تکذيب مي کنيد؟ آن گاه که نعمت هاي آسماني و زمين را مي شمارد: «و السماء رفعها و وضع الميزان… و الارض و وضعها للانام…» سوره الرحمان، آيات 7 و 10 مي فرمايد:« و لمن خاف مقام ربه جنتان…» سوره الرحمان، آيه 46 باز هم مي فرمايد: «فباي الاء ربکما تکذبان» نيز وقتي از جهنم و فلز گداخته اش سخن به ميان مي آورد:«يرسل عليکما شواظ من نار و نحاس فلا تنتصران» سوره الرحمان آيه 35 باز هم مي فرمايد: «فباي آلاء ربکما تکذبان».
پيام اين آيات اين است که وقتي مس گداخته بر سر شما ريخته مي شود، چقدر خوب است؛ اين نعمت چقدر عالي است! اين گونه سخن گفتن قرآن تأييد مي کند که جهنم گرچه نسبت به تبه کار رنج آور است، ليکن در نظام کلي عالم لازم و از مصاديق رحمت رحمانيه ي پروردگار به شمار مي آيد.
منبع: نشريه نسيم وحي، ش 30.