توصیه‌ های آیت الله العظمی بهجت (رحمت الله علیه) برای زیارت امام رضا(سلام الله علیه)
خدا می داند رحمت اهل بیت (علیهم السلام) و خاندان رسالت چه قدر وسیع است. رحمت اینها ، تابع رحمت واسعۀ الهی است. اگر کسی بخواهد تشنگی و عطش دیدار معصومین (علیهم السلام) را در وجود خود تخفیف دهد، زیارت مشاهد مشرّفه، به منزلۀ ملاقات آنها و دیدار حضرت غایب (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. آنها در هر جا حاضر و ناظرند.
هر بلایی که به ما می رسد، در اثر دوری از اهل بیت (علیهم السلام) و روایات مأثورۀ از ایشان است. نجات برای کسی است که اهل بیت (علیهم السلام) را در همه جا مورد تخاطب و حاضر ببیند.
هر کس به هر کدام از این چهارده معصوم (علیهم السلام) محبّت داشته باشد، کارش تمام است. فقط شرطش این است که محبّتش راست باشد. محبّت صادقانه این است که محبّتِ مخالف در آن نباشد.
از محبّت اهل بیت (علیهم السلام) نباید دست برداشت، همه چیز توی محبّت است، اگر چیزی داریم از محبّت است. خدا کند این توجه و ارادت و محبت به اهل بیت (علیهم السلام) در دلهای ما باقی بماند و با محبت آنها از دنیا برویم.
حرم مطهّر امام رضا (علیه السلام) نعمت بزرگ و گرانقدری است که در اختیار ایرانی ها است، عظمتش را خدا می داند. انسان اگر هر یک از مشاهد مشرّفه را طواف کند، همۀ مشاهد را در همه جا زیارت کرده است و برای او مفید است.
ایرانی ها باید نعمت حرم حضرت امام رضا (علیه السلام) را که زیارت آن برایشان فراهم است، مغتنم بشمارند!
زیارت امام رضا علیه السلام از زیارت امام حسین (علیه السلام) بالاتر است، چرا که بسیاری از مسلمانان به زیارت امام حسین (علیه السلام) می‌روند. ولی فقط شیعیان اثنی عشری به زیارت حضرت امام رضا (علیه‌السلام) می‌آیند.
«أأدخل یا حجة الله: ای حجت خدا، آیا وارد شوم؟»
به قلبتان مراجعه کنید و ببینید آیا تحولی در آن به وجود آمده و تغییر یافته است یا نه؟ اگر تغییر حال در شما بود، حضرت (علیه السلام) به شما اجازه داده است. اذن دخول حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) گریه است، اگر اشک آمد امام حسین (علیه السلام) اذن دخول داده‌اند و وارد شوید.
اگر حال داشتید به حرم وارد شوید. اگر هیچ تغییری در دل شما به وجود نیامد و دیدید حالتان مساعد نیست، بهتر است به کار مستحبی دیگری بپردازید. سه روز روزه بگیرید و غسل کنید و بعد به حرم بروید و دوباره از حضرت اجازه ورود بخواهید.
بسیاری از حضرت رضا (علیه السلام) سؤال کردند و خواستند و جواب شنیدند، در نجف، در کربلا، در مشهد مقدس،- هم همین طور – کسی مادرش را به کول می‌گرفت و به حرم می‌برد. چیزهای عجیبی را می‌دید.
ملتفت باشید! معتقد باشید! شفا دادن الی ماشاءالله! به تحقق پیوسته. یکی از معاودین عراقی غده‌ای داشت و می‌بایستی مورد عمل جراحی قرار می‌گرفت. خطرناک بود، از آقا امام رضا(علیه السلام) خواست او را شفا بدهد، شب حضرت معصومه (علیهاالسلام) را در خواب دید که به وی فرمودند:
«غده خوب می‌شود. احتیاج به عمل ندارد!» ارتباط خواهر و برادر را ببینید که از برادر خواسته خواهر جوابش را داده است.
همه زیارتنامه‌ها مورد تأیید هستند. زیارت جامعه کبیره را بخوانید. زیارت امین الله مهم است. قلب شما- این زیارات را بخواند. با زبان قلب خود بخوانید. لازم نیست حوائج خود را در محضر امام (علیه السلام) بشمرید. حضرت (علیه السلام) می‌دانند! مبالغه در دعاها نکنید! زیارت قلبی باشد. امام رضا (علیه السلام) به کسی فرمودند:
«از بعضی گریه‌ها ناراحت هستم!»
یکی از بزرگان می‌گوید، من به دو چیز امیدوارم اولاً قرآن را با کسالت نخوانده‌ام. بر خلاف بعضی که قرآن را آنچنان می‌خوانند که گویی شاهنامه می‌خوانند. قرآن کریم موجودی است شبیه عترت.
ثانیاً در مجلس عزاداری حضرت سیدالشهداء(علیه السلام) گریه کرده‌ام.
حضرت آیت الله العظمی بروجردی (رحمت الله علیه) مبتلا به درد چشم شدند، فرمودند:
«در روز عاشورا مقداری از گِلِ پیشانی عزاداری امام حسین (علیه السلام) را بر چشمان خود مالیدم، دیگر در عمرم مبتلا به درد چشم نشدم و از عینک هم استفاده نکردم!
پس از حادثه بمب گذاری در حرم مطهر حضرت رضا (علیه السلام) حضرت به خواب کسی آمدند، سؤال شد.
«در آن زمان شما کجا بودید؟ فرمودند: کربلا بودم.»
این جمله دو معنی دارد:
معنی اول این که حضرت رضا (علیه السلام) آن روز به کربلا رفته بودند.
معنی دوم یعنی این حادثه در کربلا هم تکرار شده است. دشمنان به صحن امام حسین (علیه السلام) ریختند و ضریح را خراب کردند و در آن جا آتش روشن کردند!
کسی وارد حرم حضرت رضا (علیه السلام) شد، متوجه شد سیدی نورانی در جلوی او مشغول خواندن زیارتنامه می‌باشد، نزدیک او شد و متوجه شد که ایشان اسامی معصومین ( سلام الله علیهم) را یک یک با سلام ذکر می‌فرمایند. هنگامی که به نام مبارک امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) رسیدند سکوت کردند! آن کس متوجه شد که آن سید بزرگوار خود مولایمان امام زمان(سلام الله علیه و ارواحنا له الفداء) می‌باشد.
در همین حرم حضرت رضا (علیه السلام) چه کراماتی مشاهده شده است. کسی در رؤیا دید که به حرم حضرت رضا (علیه السلام) مشرف شده و متوجه شد که گنبد حرم شکافته شد و حضرت عیسی و حضرت مریم (علیهماالسلام) از آنجا وارد حرم شدند. تختی گذاشتند و آن دو بر آن نشستند و حضرت رضا علیه‌السلام را زیارت کردند.
روز بعد آن کس در بیداری به حرم مشرف گردید. ناگهان متوجه شد حرم کاملاً خلوت می‌باشد! حضرت عیسی و حضرت مریم (علیهماالسلام) از گنبد وارد حرم شدند و بر تختی نشستند و حضرت رضا (علیه‌السلام) را زیارت کردند. زیارت نامه می‌خواندند. همین زیارت نامه معمولی را می‌خواندند! پس از خواندن زیارتنامه از همان بالای گنبد برگشتند. دوباره وضع عادی شد و قیل و قال شروع گردید حال آیا حضرت رضا (علیه السلام) وفات کرده است؟ اهمّ آداب زیارت این است که بدانیم بین حیات معصومین (علیهم السلام) و مماتشان، هیچ فرقی وجود ندارد.
منابع :
1. برگی از دفتر آفتاب، رضا باقي زاده، ناشر: مشهور
2. در محضر بهجت، محمدحسین رخشاد، ناشر: موسسه فرهنگی سماء
3. به سوی محبوب، ناشر: دفتر آیت الله العظمی بهجت(رحمت الله علیه)
4. نکته های ناب از آيت الله العظمي بهجت(رحمت الله علیه)، رضا باقي زاده گيلاني، انتشارات كمال انديشه
/ع