القابي چون «سبط»، «زکي»، «مجتبي»، «تقي» و … هر کدام تابلويي است، نشانگر خوبيها و پاکي ها و زيبايي ها.
نه تنها در چهره ، که در خلق وخوي هم، امام مجتبي (عليه السلام) آينه بود و در قاب اين آيينه، «محمد» را مي شد ديد.
دست کريمش، سفره ي احسانش، کوه حلم و وقارش، عطاي فراگير و بخشش کريمانه اش، همه و همه جلوه اي از «خلق محمدي» بود که در «سيماي حسني» متجلي مي شد.
سلام بر مجتباي آل محمد، فرزند برومند علي و زهرا (سلام الله عليها) که گوهر درياي فضيلت مي شد.
سلام بر آن «آينه ي حسن ازلي» که تولد فرخنده اش در آستانه ي «شبهاي قدر» برکتي مضاعف بر سفره ي افطار و سحر روزه داران است.
«سرور جوانان بهشت» بود و لقب «مجتبي» تابلوي زيبايي است که برگزيدگي و کمال او را مي نماياند و فضائل او را در چشم انداز نگاه مردم قرار مي دهد.
آنگونه که مهمانان ماه خدا بر سفره ي رحمت الهي متنعم مي شوند، شيعيان نيز در مهمانخانه ي هميشه گشوده ي آن پيشواي سخاوت، از معنويت و پارسايي و بزرگواري او بهره مي برند. او، همدرد محرومان، همراه ضعيفان، همنواي فرشتگان و هم آواي کروبيان بود.
امام صابر و عابد و کريمي بود که عاشقانه به عبادت مي ايستاد و پيوسته لبهايش که غنچه ي جمال آفرين بود، به ذکر محبوب مترنم بود. با ياد مرگ ، به خوف و گريه مي افتاد و هنگام نماز، رنگ از چهره اش مي پريد.
شوق ديدار خانه ي خدا، بيست و پنج بار او را پياده به حرم خدا کشاند.
وجودش وقف خدا بود و هستي اش در خدمت بندگان خدا.
«کريم اهل بيت» بود و شعاع کرمش دور و نزديک و آشنا و غريب و خويش و بيگانه را فرا ميگرفت.
اگر بباليم که او امام ماست، بجاست و اگر فخر کنيم که مقتداي ماست، رواست.
سلام بر آن حجت حق و مشعل هدايت الهي، امام و اسوه اي که بوي بهشت در سخن و سکوتش پيچيده بود و صلح او زمينه ساز قيام عاشورا گشت و قهرماني ميدان «صبر و پايداري» به نام او سکه خورد.
امام مظلومي که شرايط، حتي براي براي شهادتي خونين و تحول آفرين و رسوا ساز برايش فراهم نبود. براي مصلحت اسلام و مسلمين، جام تلخ صلح را سرکشيد و در اين راه، زخم زبان هايي از نزديک ترين يارانش هم شنيد.
سلام بر صلح حماسي اش، که ما را آموزگار عمل به تکليف و تبعيت از وظيفه است. سلام بر بقيع غريبش، که رواق مظلوميت شيعه و اهل بيت است.
سلام بر آن مسموم شهيد، بر آن مظلوميت مجسم و تجسم مظلوميت.
اينک … ماييم و مائده کرامت آن کريم اهل بيت، که پيوسته گسترده است و خوشه چينان معنويت و ايثار را مهمان فضائل خويش ساخته ايم .
رواق روشني – اثر استاد جواد محدثي
منبع: ويژه نامه ارمغان بهار محمدي
/خ