شرح کوتاه:

اين آيه بيانگر آن است که انسان بايد در کمال هوشياري و نشاط، دور از هرگونه بي حوصلگي و خستگي و کوفتگي، نماز بخواند، تا آنچه در نماز مي گويد بفهمد، و به آن گاه باشد.
بنابراين نبايد در حال مستي و سستي و چرت و غفلت نماز خواند، و از جمله ي «تا بدانيد چه مي گوييد» فهميده مي شود که نماز خواندن در هر حالي که انسان از هشياري کامل برخوردار نيست ممنوع است، خواه حالت مستي باشد، يا باقيمانده ي حالت خواب. بنابراين يک مؤمن حقيقي نماز را از روي هوشياري و نشاط و توجه کامل مي خواند، نه از روي بي حالي و کسالت، از اين رو آيه 142 سوره ي نساء در ضمن اشاره به نشانه هاي منافقان، مي فرمايد:
و اذا قاموا الي الصلاة قاموا کسالي.
«منافقان، هنگامي که به نماز برخيزند، از روي کسالت و بي حالي برخيزند».
چنانکه اين معني در آيه 54 سوره توبه نيز آمده است، آنجا که در وصف منافقان مي فرمايد:
و لا يأتون الصلوة الا و هم کسالي.
«منافقان، نماز نمي خوانند مگر با کسالت و بي حالي».
بنابراين، بايد نمازهاي منافق گرانه را از نمازهاي مؤمنان راستين بازشناخت، و يکي از فرق هاي منافق و مؤمن را،از نماز خواندن آنها دريافت.
منبع:کتاب نماز از ديدگاه قرآن و عترت /س