منصور دوانيقي، هر چند يکبار، به بهانه هاي مختلف امام صادق را از مدينه به عراق مي طلبيد، و تحت نظر قرار مي داد. گاهي مدت زيادي امام را از بازگشت به حجاز مانع مي شد. در يکي از اين اوقات، که امام در عراق بود، يکي از سران سپاه منصور پسر خود را ختنه کرد، عده ي زيادي را دعوت کرد و وليمه ي مفصلي داد. اعيان و اشراف و رجال همه حاضر بودند. از جمله ي کساني که در آن وليمه دعوت شده بودند، امام صادق بود. سفره حاضر شد و مدعوين سر سفره نشستند و مشغول غذا خوردن شدند . در اين بين، يکي از مدعوين آب خواست . به بهانه ي آب قدحي از شراب به دستش دادند. قدح که به دست او داده شد، فورا امام صادق نيمه کاره از سر سفره حرکت کرد و بيرون رفت. خواستند امام را مجددا برگردانند، برنگشت. فرمود رسول خدا فرموده است: «هر کس بر سر سفره اي بنشيند که در آنجا شراب است لعنت خدا بر او است.» (1)

پي نوشت ها:

1- بحارالانوار، ج 2، احوال امام هادي، ص 149.

/خ