مکتب تربيتي عاشورا همواره پاي برجاي است و براي همگان پيام دارد. دوستداران اهل بيت (ع) و عاشقان امام حسين (ع)، پيوسته آن حضرت را الگو و سرمشق خود قرار مي دهند و از ايشان درس زندگي مي گيرند.
عصر روز تاسوعا، لشکر عمرسعد به سوي خيمه هاي حسيني حمله ور شد و عرصه را بر ياران امام تنگ کرد. وقتي حضرت اباالفضل (ع) خبر هجوم دشمن را به برادرش داد، امام حسين (ع) فرمود: «به نزد اينها باز گرد و اگر مي تواني از آنها مهلت بگير؛ تا امشب را به نماز و راز و نياز با پروردگار بپردازيم، خدا مي داند که من به نماز و تلاوت قرآن عشق مي ورزم و دعا و استغفار را دوست دارم» (1)
عمر سعد پيشنهاد امام را پذيرفت و دستور عقب نشيني داد. امام حسين (ع) و ياران باوفايش آن فرصت را غنيمت شمرده و شب پرماجراي عاشورا را در تاريخ ماندگار کردند و زيباترين صحنه ها را در آن به نمايش گذاشتند. در آن صحراي هولناک که هر لحظه احتمال حمله ي دشمن مي رفت، عاشقان جان بر کف لشکر «توحيد »، دور امام حلقه زدند و ضمن اعلام وفاداري خويش، آن شب را به راز و نياز و تلاوت آيات الهي سپري کردند؛ و بدين ترتيب، شبي با قرآن و محفل انس شهداي کربلا برگزار شد. به گونه اي که راوي مي گويد: «آن شب، همچون کندوي زنبور عسل از خيمه هاي حسيني، تا پگاه صبح، صداي قرآن و مناجات به گوش مي رسيد» . (2)
تلاوت قرآن آن قدر مهم است که امام حسين (ع) با آن همه عزت و اقتدار، بردارش را به سوي دشمن مي فرستد؛ تا يک شب مهلت بگيرد، اما نه براي اندکي زنده ماندن، بلکه براي نماز و تلاوت قرآن. آري امام حسين (ع) عاشق نماز، مأنوس با آيات الهي و اهل دعا و استغفار است و از راز و نياز با خدا لذت مي برد. بر رهروان راستين آن حضرت است که با پيروي و درس آموزي و از مولاي خود، در راه اقامه ي نماز و تلاوت قرآن تلاش نمايند و در راستاي انس با آيات الهي برنامه ريزي کنند.
آيات الهي، ذکرخدا و يادآور اوست، بنابراين در مواقع حساس و مهم بايد ا ين ارتباط و انس بيشتر شود، تا در برابر مشغله هاي زندگي، غفلت زدايي کند. از اين رو، مشاهده مي کنيم. که حضرت سيد الشهداء در شب عاشورا به قرآن روي مي آورد و تلاوت آيات آن را مرهم دردها و بهترين و همنشين آن لحظه ها معرفي مي کند، و پس از شهادت نيز، بر سر نيزه، نداي قرآن سر مي دهد.
شايسته است پيروان آن حضرت، همه به امام و مولاي خود اقتدا کرده و همواره با قرآن مأنوس باشند، هرگز از تلاوت آيات الهي و تدبر در آن غفلت نکنند و در فراز و نشيب زندگي به قرآن پناه ببرند؛ تا از اضطر اب و آشفتگي در امان بمانند. (3)

پي نوشت :

1. بحارالانوار، ج 44، ص 391.
2. اللهوف علي قتلي الطفوف، فصل دوم، ص 132.
3. اذا التبست عليکم الامور کقطع اليل المظلم فعليکم و بالقرآن؛ هر گاه حوادث زندگي همچون شب تاريک بر شما هجوم آورد به قرآن پناه ببريد. (بحارالانوار، ج 77، ص 136)

منبع: کتاب بشارت 62 /س