سيد بن طاووس نقل مي كند: در روز عاشورا پس از شهادت امام حسين (ع )، عمر سعد در ميان سپاه خود فرياد زد: من ينتدب للحسين كيست در مورد حسين (ع ) داوطلب شود و بر پشت و سينه او، اسب بتازد؟. ده نفر از آن دنياپرستان ناپاك ، داوطلب شدند، سوار بر اسبهاي خود شده و بر روي پيكر پاره پاره امام حسين (ع ) تاختند، بطوري كه استخوانهاي پشت و سينه آنحضرت را درهم شكستند. اين ده نفر بعدا به كوفه نزد ابن زياد آمدند. اسيد بن مالك كه يكي از آن ده نفر بود، بنمايندگي از آنها گفت : ما كساني هستيم كه بر پشت و سينه امام حسين (ع ) تاختيم ، به گونه اي كه استخوانهاي سينه و پشت او را خورد كرديم . ابن زياد، دستور داد، جايزه ناچيزي به آنها دادند.
ابوعمر زاهد گويد نسب اين ده نفر را بررسي كردم همگي زنازاده بودند، و وقتي مختار (در سال 67 هجري قمري ) قيام كرد دستور داد: اين ده نفر را دستگير نموده ، و دستها و پاهايشان را به زمين ميخكوب كردند، و اسب بر پشت آنها تاختند و آنها با سخت ترين مجازات به هلاكت شديد رسيدند.
منبع:داستان دوستان
/خ