حکم نگهباني از قافله ها

شيخ صدوق & نقل مي کند که:
محمّد بن حسن صفّار به امام حسن عسکري × نوشت:
شخصي بدون دستور حکومت، از کاروان ها در مسيرهاي خطرناک مراقبت و ديدباني مي کند و با او مبلغ معيّني قرارداد مي بندند، آيا مي تواند آن را از ايشان بگيرد يا نه؟
حضرت × نوشت:
إِذَا آجَرَ نَفْسَهُ بِشَيْءٍ مَعْرُوفٍ أَخَذَ حَقَّهُ إِنْ شَاءَ الله.
«هر گاه خود را در مقابل چيز معيّني اجير کند، ‌حقّ خود را مي گيرد، إن شاء الله».[1]