خريدن کالاي حرام

محمّد بن يحيي گويد: محمّد بن حسن نامه اي به امام حسن عسکري × نوشت که: کسي از ديگري با پولي از راهزنان يا سرقت کنندگان گرفته، وسيله يا خادمي مي خرد، آيا جايز است از ثمرات اين وسيله بهره ببرد، يا مي تواند با کنيزي که با پول دزدان يا راهزنان خريده، نزديکي کند؟
امام × نگاشت:
لَا خَيْرَ فِي شَيْءٍ أَصْلُهُ حَرَامٌ، وَ لَا يَحِلُّ اِسْتِعمَالُهُ.
«چيزي که اصلش حرام است، خيري در آن نيست و استفاده از آن هم حرام است».[1]