فروش باغ

محمّد بن حسن صفّار گويد:
نامه اي به امام حسن عسکري × نوشتم که: مردي باغي فروخته که در آن درخت و تاک است و درختي را از آن استثنا کرده است، آيا مي تواند به خاطر آن درختي که استثنا کرده وارد باغ شود؟ محدوده اين درختي که استثنا کرده، چه مقدار از زمين اطراف آن است، آيا به مقدار شاخ و برگش، يا به همان مقدار که درخت در آن روييده است؟
حضرت × نگاشت:
له من ذلک علي حسب ما باع و أمسک، فلا يتعدّي الحقّ في ذلک إن شاء الله.
«به اندازه اي که فروخته و نگه داشته حق دارد، در اين مورد از حقّ خود فراتر نرود، إن شاء الله».[1]