حدّ غسل ميّت

محمّد بن يحيي گويد:
محمّد بن حسن صفّار نامه اي به امام حسن عسکري × نوشت و از او درباره مقدار آبي که با آن مُرده را غسل مي دهند پرسيد.
حضرت × چنين نوشت:
حَدُّ غُسْلِ الْمَيِّتِ يُغْسَلُ حَتَّي يَطْهُرَ إِنْ شَاءَ الله.
«اندازه غسل ميّت آن است که شسته مي شود تا پاک شود، إن شاء الله».
و نيز گويد: به آن حضرت نوشت:
آيا جايز است ميّت غسل داده شود و آبي که بر آن ريخته مي شود وارد چاه فاضلاب شود؟ يا کسي وضو براي نماز بگيرد و ‌آب وضويش به چاه فاضلاب ريخته شود؟
امام × در پاسخ نوشت:
يَکُونُ ذَلِکَ فِي بَلَالِيع.
«اين در بالوعه ها[1] جايز است».[2]