برتري شيعه

محمّد بن حسن ميمون گويد:
نامه اي به امام حسن عسکري × نوشتم و از تنگدستي شکايت کردم. سپس پيش خود گفتم: مگر امام صادق × نفرموده است که تنگدستي با ما بهتر است از ثروتمندي با دشمن ما، ‌و کشته شدن با ما بهتر است از زندگي با دشمنان ما؟[1] جواب چنين آمد:
إِنَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ يَخُصُّ[2] أَوْلِيَاءَنَا إِذَا تَکَاثَفَتْ ذُنُوبُهُمْ بِالْفَقْرِ وَ قَدْ يَعْفُو عَنْ کَثِيرٍ مِنْهُمْ کَمَا حَدَّثَتْکَ نَفْسُکَ الْفَقْرُ مَعَنَا خَيْرٌ مِنَ الْغِنَي مَعَ عَدُوِّنَا وَ نَحْنُ کَهْفٌ لِمَنِ الْتَجَأَ إِلَيْنَا وَ نُورٌ لِمَنِ اسْتَبْصَرَ بِنَا وَ عِصْمَةٌ لِمَنِ اعْتَصَمَ بِنَا مَنْ أَحَبَّنَا کَانَ مَعَنَا فِي السَّنَامِ الْأَعْلَي وَ‌مَنِ انْحَرَفَ عَنَّا فَإِلَي النَّار.
«خداوند متعال دوستان ما را آنگاه که گناهانشان افزون گشت، با فقر مي آزمايد و گاهي از بسياري در مي گذرد و سخن همان است که با خود گفتي: فقر با ما بهتر از ثروتمندي با دشمن ماست و ما پناه آنيم که به ما پناه آورد و فروغ آنيم که از ما فروغ گيرد و نگهدار آنيم که به سبب ما عصمت جويد. هر که ما را دوست بدارد در والاترين رتبه با ما خواهد بود و هر که از ما گمراه و کنار باشد، به سوي آتش است».[3]