در فقه شيعه و در روايات اهل بيت ^ اين جمله وجود ندارد لذا گفتن آن به قصد جزء اذان جايز نيست و بدعت است؛ ولي در منابع روايي اهل تسنن چند روايت با مضمونهاي مختلف وجود دارد که در برخي از آنها نقل شده، رسول خدا | اذان را تعليم داد و امر کرد اين جمله را در اذان صبح بگويند؛[1] و در برخي از آنها آمده که اين جمله را عمر بن الخطاب و پسرش عبداللَّه به اذان اضافه کردند.[2] لازم به يادآوري است که «صحيح بخاري» و «صحيح مسلم» که از معتبرترين کتابهاي اهل سنت است، در روايات اذان، اين جمله را نقل نکرده اند.[3] مذاهب اربعه اتفاق دارند که اين جمله در اذان صبح مستحب است.[4]