چرا در نماز در حالي که بين حمد و سوره اهل تسنن «آمين» مي گويند، اگر ما بگوييم نمازما باطل است اما «الحمدلله رب العالمين» بگوييم نمازمان باطل نيست؟

عبادات به طور کلي از جمله نماز، از احکام تعبدي و توقيفي است و در صورت صحيح، مقبول و مؤثر واقع مي شود که براساس دستور شارع مقدس انجام مي گيرد؛ لذا ما حق نداريم حرف، کلمه، ذکر و يا فعلي بر آن بيفزاييم. از همين رو، تمام آداب، شرايط، ارکان و افعال نماز توسط پيامبر اکرم | و ائمه ^ که درباره نماز صادر شده است، نه تنها دستور به آمين گفتن بعد از قرائت حمد داده نشده است، بلکه از آن نهي کرده و آن را عمل يهود و نصارا دانسته است. از باب نمونه به دو روايت در اين زمينه اشاره مي کنيم:
الف) محمدبن سنان مي گويد: از امام صادق × سؤال شد که آيا بعد از گفتن «والضالين»، آمين بگوييم؟، آن حضرت فرمود: «آمين نگوييد.»
ب) معاويه بن وهب نيز از امام صادق × نقل مي کند که درباره آمين گفتن بعد از «والضالين» از آن حضرت سؤال شد، حضرت فرمودند که اين عمل يهود و نصارا است؛ شما بايد از آن اجتناب کنيد. (براي آگاهي بيشتر ر.ک: محمدحسن نجفي، جواهر الکلام، بيروت، دارالحياء التراث العربي، بي تا، ج10، ص4)
اما درمورد الحمدلله رب العالمين روايات داريم. بنا براين، گفتن اين ذکر (آمين) در نماز بعد از سوره حمد حرام است و علاوه بر حرمت تکليفي، حرمت وضعي را هم بدنبال دارد؛ يعني نماز هم به اين واسطه باطل خواهد شد. اين حرمت وضعي و تکليفي بدان جهت است که ذکر اين کلمه دعا نيست بلکه بدعتي است که از زمان خليفه دوم باب شده و به نماز اضافه گرديده است و سنيان تعبدا و اتباعا نسبت به کسي که نمي تواند شارع باشد (خليفه دوم) اين عمل را انجام مي دهند و اين بدعتي است آشکار و کلامي است بي معني و قصد دعا هم در آن نيست. در کتابهاي سنيان آمده است که آمين گفتن سنتي است وجوبي و نقل شده که متفق عليه امامان سه گانه آنان است که ذکر آن بعد از سوره حمد براي امام جماعت و کليه مأمومين و شخصي که نماز را به فرادي مي خواند واجب شمرده شده؛ ولي امام ديگر اهل سنت يعني (مالک) گفته است که اين عمل مستحب است و سنت واجبه اي نيست که امامان سه گانه براي آن اتفاق دارند.