خانه » همه » مذهبی » آيا يک فرزند مي تواند پدر و مادر خود را شفاعت کند و آن ها را بهشتي کند؟ پدر و مادر نسبت به فرزند چطور؟ آيا دوستان و آشنايان نسبت به همديگر قدرت شفاعت دارند؟ رواياتي در اين باب بيان کنيد؟

آيا يک فرزند مي تواند پدر و مادر خود را شفاعت کند و آن ها را بهشتي کند؟ پدر و مادر نسبت به فرزند چطور؟ آيا دوستان و آشنايان نسبت به همديگر قدرت شفاعت دارند؟ رواياتي در اين باب بيان کنيد؟

آنچه از ظاهر آيات قرآن و صريح روايات و احاديث معصومين ـ عليهم السلام ـ استفاده مي‏شود اين است كه هرچند »شفاعت« به گونه استقلال (و به اصطلاح بالذات)، مخصوص خداوند است، و جز او هيچ كس حق شفاعت ندارد. اما با اذن و فرمان و اجازه او هيچ مانعي ندارد تحت شرايط خاصي براي غير او ثابت شود.
و در اين باره احاديث فراوان از پيامبر اسلام(ص) و پيشوايان معصوم(ع) به ما رسيده است، و از اين روايات استفاده مي‏شود كه اجازه شفاعت تنها اختصاص به پيامبران و امامان معصوم(ع) ندارد، بلكه تحت شرايطي افراد عادي و معمولي از مؤمنان هم شفاعت مي‏نمايند، و نه تنها والدين براي فرزندان خود و بالعكس، شفاعت مي كنند، بلكه شفاعت مؤمنان واقعي، شامل حال خويشاوندان و همسايگان و دوستان و آشنايان آنها هم خواهند شد، و احاديث و روايات در اين مسأله زياد است، و ما در اينجا به عنوان نمونه به چند حديث بسنده مي‏كنيم:
1ـ در حديثي از پيامبر اكرم(ص) آمده است:
روز قيامت موقع حساب، خداوند به جبريل دستور مي‏دهد كه بچه‏هاي مؤمنين را به بهشت وارد كند (فرشته وحي آنها را به سوي بهشت راهنمايي مي‏كند ولي آنان) دم در بهشت مي‏ايستند و داخل نمي‏شوند، از پدران و مادران خود سؤال مي‏كنند، فرشتگان پاسخ مي‏دهند كه آنها مشغول حساب و اعمال خود مي‏باشند و مانند شما نيستند، آنگاه اطفال مؤمنان فرياد مي‏كشند و گريه مي‏كنند، خداوند از جبرئيل سؤال مي‏كند، و جبرئيل عرض مي‏كند: خداوندا تو آگاهي، اين صداي بچه‏هاي مؤمنان است كه بدون پدران و مادرشان وارد بهشت نمي‏شوند، در نتيجه خداوند به جبرئيل فرمان مي‏دهد كه از ميان مردم دست والدين آنها را بگيرد و با آنها داخل بهشت كند.[1]2ـ در حديث ديگري باز از آن حضرت مي‏خوانيم كه فرمود: شيعيان علي بن ابيطالب را خفيف و سبك مشماريد، زيرا كه يك نفر از پيروان (واقعي) او به تعداد (نفرات دو قبيله بزرگ عرب به نامهاي) ربيع و مضر شفاعت خواهد كرد.[2]3ـ و در حديث ديگري از امير مؤمنان علي(ع) آمده است كه آن حضرت فرمود:
بهشت هشت در دارد: دري كه از آن پيامبران و صدّيقين وارد مي‏شوند، و از در ديگر شهداء و صالحان داخل مي‏شوند، و از پنج در (كه مخصوص پيروان ما مي‏باشد) شيعيان و دوستان ما داخل مي‏شوند، من بر (پل) صراط مي‏ايستم و مي‏گويم: پروردگارا شيعه و دوستان و ياوران مرا در عالم دنيا (از سقوط به جهنم) سالم نگهدار، آنگاه از جانب خداوند ندا مي‏رسد خواسته تو قبول شد و شفاعت تو را پذيرفتيم. بعد امام(ع) فرمود: هر فرد از شيعيان و دوستان و ياوران من… به تعداد هفتاد هزار نفر از همسايه و خويشاوندان خود شفاعت مي‏كند.[3]

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. معاد در قرآن تفسير موضوعي در قرآن، ج5، آيت الله جوادي آملي.
2. انسان از آغاز تا انجام، علامه طباطبايي.

پي نوشت ها:
[1] .مجليسي، محمد باقر، بحار الأنوار، چاپ بيروت، ج 79، ص 123، ح 15.
[2] .مجليسي، محمد باقر،  بحار الأنوار، ج 8، ص 56، ح 68، حديث كوتاه و پر معني «قال رسول اللّه (ص): لا تستخفّوا بشيعة علي، فانّ الرجل منهم لَشفيع لِعدد ربيعه و مضر).
[3] . بحار الأنوار، ج 8، ص 39، ح 19، در آخر حديث دارد كه و از در ديگر بقيه مسلمين داخل مي‏شوند.

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد