در دعاي ندبه امده است که کجاست آن کسي که تجديد فرائض کرده و احکام شريعت را زنده مي کند معناي اين کلمات چيست؟ آيا واقعا حضرت احکام جديدي مي آورد و اگر اين گونه نيست لطفا توضيح دهيد؟

اين بخش از دعاي شريف و ارزشمند ندبه و جملات به کار گرفته شده درآن، در واقع برگرفته شده از رواياتي است که دلالت مي کنند وقتي امام زمان ـ عليه السلام ـ ظهور مي کند دين و احکام آن را احياء مي کند و سيره و رفتار آن بزرگوار همان سيره و رفتار جدش رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ است و از دين و قرآني که بر پيامبر اکرم نازل شده دفاع مي کند. براي نمونه به چند فراز از فرمايشات پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ اشاره مي کنيم:
1- يکي از اهل بيت من قيام مي کند و سنّت و روش مرا به کار مي بندد.[1]2- قائم از فرزندان من هم نام و هم کنيه من است، خوي او، خوي من و رفتارش، رفتار من خواهد بود. مردم را بر طاعت و دين من وادار مي کند و به سوي قرآن فرا مي خواند.[2]3- دوازدهمين از فرزندانم، به طوري غائب مي شود، که اصلا ديده نمي شود. زماني خواهد آمد، که از اسلام جز اسمي و از قرآن جز اثري، باقي نمي ماند. در آن هنگام، خدا به وي اجازه قيام مي دهد و به وسيله او، اسلام را تقويت و تجديد مي کند.[3]4- مهدي موعود، مردي است از عترتم که براي سنّت من، مي جنگد؛ چنان که من براي قرآن، قتال کردم.[4]اين روايات تصريح مي کنند که: برنامه امام زمان ـ عليه السلام ـ و رفتارش، ترويج و گسترش اسلام و تجديد عظمت قرآن است و براي اجراي سنّت هاي پيغمبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ مقاتله خواهد کرد.
نه اين که آن حضرت دين و آيين جديد مي آورد، چنان که برخي تصورّ کرده و از اين منظر به ايراد و ايجاد شبهه پرداخته اند.
معناي اين فقره از دعاي ندبه و نيز رواياتي که مورد بهره برداري مخالفان قرار گرفته مبني بر اين که مهدي ـ عليه السلام ـ آيين جديد مي آورد، بر اساس روايات نبوي که توضيح داده شد، اين است که: در زمان غيبت بدعت هايي در دين پديد مي آيد و احکامي از قرآن و اسلام، بر طبق ميل مردم تأويل و تفسير مي شود. بسياري از حدود و احکام الهي، چنان فراموش مي شود، که گويا اصلا از اسلام نبوده است.
گروهي که ارکان قطعي اسلام را، رها ساخته، و به برخي ظواهر آن اکتفاء کرده اند، از اسلام، جز نماز و روزه و اجتناب از نجاسات چيزي نمي دانند. بعضي نيز دين را در مسجد محصور کرده، حقيقت آن بر اعمال و حرکات شان در زندگي نفوذ ندارد. در بازار و کوچه و خيابان و خانه، اثري از اسلام شان نيست اخلاقيات و دستورهاي اجتماعي را ناديده مي گيرند. صفات زشت در نظرشان هيچ اهميتي ندارد و به بهانه اين که واجبات و محرمات، اختلافي هستند، از انجام وظيفه سرباز مي زنند.
محرمات الهي را با حيله هاي گوناگون و تأويلات و توجيهات صوري جائز مي شمارند. از اداي حقوق واجب خودداري مي ورزند. احکام دين را به دلخواه خود تأويل و از قرآن فقط به قرائت و تجويد و احترام هاي ظاهري اکتفاء مي کنند.[5]وقتي ولي عصر ـ عليه السلام ـ ظهور کرد، بدعت ها را باطل و احکام خدا را همان گونه که صادر شده آشکار مي سازد. حدود الهي را بدون سهل انگاري اجرا مي کند و معلوم و طبيعي است که چنين برنامه کاملا براي تمام مردم تازگي دارد و تجديد و احياء دين و احکام روح بخش آن به حساب مي آيد و آن بزرگوار بدون هيچ گونه ترديدي مجدد و احياگر دين خواهد بود.
از حضرت صادق ـ عليه السلام ـ نقل شده که فرمود: وقتي قائم قيام کرد، رفتارش چون سيره رسول خدا است، اما آثار محمّد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ را تفسير و بيان مي کند.[6] 
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1ـ دادگستر جهان، آيت الله اميني.
2ـ موعود اديان، آيت الله منتظري.
 
پي نوشت ها:
[1]. مجلسي، محمد باقر، بحار الانوار، ج51، ص82.
[2]. اثبات الهداة، ج7، ص52.
[3]. منتخب الاثر، صافي ، ص89.
[4]. ينابيع المودة، قنذوزي، ج2، ص179.
[5]. داد گستر جهان، اميني، ص310 ـ 309.
[6]. مجلسي، محمد باقر، بحار الانوار، ج52، ص347.