خداوند تبارك و تعالي در آياتي از قرآن از صيانت و حفاظت خود نسبت به قرآن خبرداده و از اين طريق حفظ كتاب آسماني را از هر نوع تحريف و كم و زياد گشتن ضمانت كرده است مانند آيه 9 سوره حجر« انا نحن نزلنا الذكر و انا له لحافظون».
ما قرآن را نازل نموديم و ما او را (از هر حادثه بد) صيانت خواهيم كرد. با توجه به ضمانت خداوند تحريف لفظي قرآن محال است و نظر علماء شيعه نيز همين ميباشد.
در مورد قرآن منسوب به حضرت اميرالمومنين ـ عليه السّلام ـ كه از آغازين روزهاي بعد از رحلت پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ آن را نوشت و تنظيم نمود، چيزي جز همين قرآن كه در دسترس مسلمانان است نبود. آن قرآن نه تنها سوره يا آيهاي اضافه يا كمتر نداشت بلكه يك حرف نيز بيش يا كم نبود. به بيان ديگر: قرآن نزد علي ـ عليه السّلام ـ با ديگر قرآن ها ابداً تفاوت نداشت بلكه اين تفاوت در 3 چيز بود يكي اينكه آيات و سورهها به ترتيب نزول تنظيم شده بود. ديگر اينكهشان نزول هر آيه و سوره قيد شده بود. سومين امتياز تفسيرهايي كه از پيامبر شنيده بود و همچنين آيات ناسخ و منسوخ در آن درج شده بود.
بنابراين قرآن علي ـ عليه السّلام ـ چيزي جز اين قرآن نبود و اضافي آن «تفسير» و «تاويل» و «شاننزول» و تمييزناسخ و منسوخ» و مانند آن بوده است. به عبارت ديگر هم قرآن بود و هم تفسير اصيل قرآن.[1]با توجه به توضيحات فوق اينگونه روايات را دو گونه ميتوان توضيح داد.
يكي اينكه قرآن جديد همان قرآني است كه اميرالمومنين ـ عليه السّلام ـ به همان صورت و ترتيب كه در 23 سال بر پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ نازل شده، جمعآوري كرده است كه توضيح آن گذشت.
دوم اينكه حضرت قرآن اصيل فراموش شده را چنان از زواياي تحريفات معنوي و تفسيرهاي نادرست بيرون ميكشد كه ميتوان نام جديد بر آن گذاشت. زيرا در غير اينصورت لازم ميآيد كه يك كتاب آسماني جديد بر او نازل شود كه اين امر شدني نيست براي اينكه در روايات آن حضرت به عنوان يك داعي و حافظ قرآن كريم معرفي شده است،
پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ مي فرمايد: «قائم از فرزندان من است … مردم را به پيروي من و آيين من وا ميدارد، و آنها را به كتاب پروردگارم دعوت مينمايد.»[2] [3]پس پرسشگر گرامي قرآن اصلي و غير اصلي نداريم و آنچه هست همين قرآن است و حضرت در زمان ظهور انسان ها را دعوت به همين قرآن خواهد نمود.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. يكصد پرسش و پاسخ پيرامون امام زمان (عج) ـ عليرضا رجالي تهراني
2. امام مهدي (عج)، تحقيق مركز مطالعات و پژوهشهاي فرهنگي حوزهي علميه. رسول رضوي .
پي نوشت ها:
[1] . تفسير نمونه، ج 11 ص 28 دارالكتب الاسلاميه ـ سال چاپ: 1374.
[2] . اثبات الهداه، شيخحرعاملي، ج، 7 ص، 89 ـ دارلكتب الاسلاميه، تهران.
[3] . يكصد پرسش و پاسخ پيرامون امام زمان ((عج)) ـ عليرضا رجالي تهراني ـ ناشر: انتشارات نبوغ ص، 215 .