موضوع مورد اشارة صرف نظر از بحث سندي روايت، كاملاً منطقي و معقول است،زيرا ندبه ي امام صادق ـ عليه السّلام ـ ، حكايت از انتظار ايشان، براي حضرت ولي عصر ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ و ظهور آن حضرت دارد. خمير ماية انتظار نيز، اشتياق است؛ يعني جعفر آل محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ ، اشتياق بر ديدن و ظهور مهدي آل محمد ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ دارد.
خاستگاه اين اشتياق، وجود حضرت حجت ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ است. ايشان، مظهر همة خوبي ها و داراي همة كمالات است. همين امر، باعث ايجاد اشتياق براي درك محضر آن حضرت مي شود. ظهور آن حضرت نيز، مبدأ جامعة ايده آل اسلام است؛ در نتيجه، مطلوب و مورد پسند همة ائمه است؛ چرا كه همة آنها، براي احياي چنان جامعه اي، تلاش و فداكاري كرده اند. اين شور و اشتياق و بي تابي در مورد جامعة مهدوي، در كسي كه مي داند امام زمان ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ را نمي بيند، نيز قابل شكل گيري است.
علاوه بر آن، همة معصومين ـ عليهم السّلام ـ اشاره هايي به موضوع مهدويت داشتند و مسألة منجي آخرين را به مردم گوشزد مي كردند. پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ مسائل مربوط به آن حضرت ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ را براي مردم، بيان مي فرمودند. به همين جهت، از صدر اسلام، موضوع مهدويت، براي مسلمانان تبيين شد. ساير معصومين ـ عليهم السّلام ـ هم اين مهم را يادآور مي شدند و مكرر بر آن، تأكيد مي كردند. پا فشاري بزرگان دين، در امر غيبت و انتظار، به اين دليل بود كه آمادگي ذهني براي مردم ايجاد شود تا در صورت وقوع غيبت، آن را انكار نكنند. ندبة امام صادق ـ عليه السّلام ـ به همين دليل است كه مردم، وظيفة خود را در عصر غيبت بدانند و علاوه بر اعمال نيك، همانند پيشواي خود، بر امام غايب ندبه كرده و توفيق درك فيض آن نور مستور را از خداوند طلب كنند. در حقيقت، عملاً به شيعيان مي آموزند كه چنان حالاتي در آنان شكل بگيرد.
اميدواريم خداوند ما را از نغمه سرايان فراق قرار دهد.
معرفي منبع جهت مطالعه بيشتر:
امامت و مهدويت، لطف الله صافي گلپايگاني، انتشارات حضرت معصومه، قم، چاپ دوم، 1380، ج 3.