پيامبر (ص) خواب ديده بود که مسلمانان پيروز مي شوند؛ ولي آنان با کفار صلح كردند و در حقيقت خواب پيامبر درست تعبير نشد، چرا خواب پيامبر اشتباه از آب در آمد؟

پاسخ اين سؤال را بايد در قرآن جستجو کرد. قرآن كريم دربارة اين ماجرا مي گويد: «لَقَدْ صَدَقَ اللَّهُ رَسُولَهُ الرُّؤْيا بِالْحَقِّ لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرامَ إِنْ شاءَ اللَّهُ آمِنينَ مُحَلِّقينَ رُؤُسَكُمْ وَ مُقَصِّرينَ لا تَخافُونَ فَعَلِمَ ما لَمْ تَعْلَمُوا فَجَعَلَ مِنْ دُونِ ذلِكَ فَتْحاً قَريبا[1]؛ يعني خداوند آنچه را به پيامبرش در عالم خواب نشان داد راست بود، به طور قطع همة شما به خواست خداوند وارد مسجد الحرام مي شويد، در نهايت امنيت و در حالي كه سرهاي خود را تراشيده و ناخنهاي خود را كوتاه كرده و از هيچ كس ترس و وحشتي نداريد، ولي خداوند چيزهائي مي دانست كه شما نمي دانستيد (و در اين تأخير حكمتي بود) و قبل از آن فتح نزديكي براي شما قرار دارد».
اين آيه فرازي از جريان صلح حديبيه را ترسيم مي كند. رسول خدا در مدينه خواب ديد كه به اتفاق يارانش براي انجام مناسك (عمره) وارد مكه مي شوند. او اين خواب را براي ياران بيان كرد، همگي شاد و خوشحال شدند؛ اما چون جمعي تصور مي كردند تعبير و تحقق اين خواب در همان سال واقع خواهد شد، هنگامي كه مشركان راه ورود به مكه را در حديبيه به روي آنها بستند، گرفتار شك و ترديد شدند، و گفتند: آيا ممکن است رؤياي پيامبر هم نادرست از آب در آيد؟
پيامبر _ صلّي الله عليه و آله _ در پاسخ اين سؤال فرمود: مگر من به شما گفتم اين رؤيا همين امسال تحقق خواهد يافت؟ آية ياد شده در واقع بر رد گمان عده اي در صدر اسلام و سؤالات ديگري كه ممكن است همواره مطرح شود (نظير پرسش مورد بحث) نازل گرديده است.[2]بنابر اين اولا: بر خلاف آنچه در سؤال آمده هرگز رؤياي صادقانه پيامبر كه در حكم وحي قطعي است، اشتباه از آب در نيامد؛ بلكه آن رؤياي صادقه آن گونه كه ديده شده بود عينيت پيدا كرد؛ زيرا رؤيا ناظر به اين بود كه بالاخره آن حقيقت عملي مي شود، و عملي هم شد و مسلمانان در سال بعد از صلح حديبيه در ماه ذي قعده، وارد مكه شدند و عمره مفرده را انجام دادند.
ثانيا: بر خلاف آن چه در سوال آمده روياي رسول خدا اين نبود که مکه را فتح خواهد کرد بلکه خواب حضرت اين بود که وارد مکه خواهد شد و مراسم زيارت بيت الله الحرام را بجا خواهد آورد، و اين رويا هم به واقعيت پيوست.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. الميزان، علامه طباطبائي، ج 18، ص 316، نشر دارالكتب الاسلاميه، تهران، 1372 ش.
2. فروغ ابديت، آية الله سبحاني، ص 309، نشر دفتر تبليغات اسلامي قم، 1361 ش.

پي نوشت ها:
[1] . فتح/ 27.
[2] . مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، تهران، نشر دارالكتب الاسلاميه، 1379 ش، ج 22، ص 102 و 103.