آيا پيامبري به نام حزقيل وجود دارد؟

حزقيل سومين خليفه از خلفاي حضرت موسي است كه اول آنها يوشع و دوم كالب ابن يوحنا بوده، حزقيل را پسر پيرزن هم مي نامند؛ زيرا مادر او در سن پيري معجزه آسا او را به دنيا آورد. بعضي معتقدند او همان ذوالكفل مي باشد و به اين جهت او را به اين نام ناميدند كه او هفتاد پيغمبر را كه اسير بني اسرائيل بودند و قصد قتل آنها را داشتند تكفل نمود و فرمود شما فرار كنيد، من به جاي شما مي مانم، بدين ترتيب او خود تن به مرگ داد؛ ولي خداوند او را از مرگ نجات داد.[1]در لغت نامه دهخدا آمده است: حزقيل يا حزقيال يا حزقل…. در مقبره اي كه در حوالي بغداد است مدفون مي باشد. او شخص وطن پرست و ثابت عزم و غيور بوده و خود را وقف خدمت به قواعد ديني خود  نموده انواع و اقسام شرور و فساد را دفع مي نمود.
حسن بصري مي گويد: ذوالكفل كه در قرآن آمده همان حزقيل است و مدفن او ميان حله و كوفه مي باشد و او معاصر اسارت بني اسرائيل در بابل بوده است. در تاريخ طبري مسطور است كه ايوب در اواخر عمر از جمله اولاد خود حزقيل را وصي خود ساخت و حزقيل به مرتبه نبوت رسيد.[2]در تفسير نمونه در رابطه با ذوالكفل مي فرمايند: مشهور اين است كه از پيامبران بوده و ذكر نام ايشان در رديف پيامبران در سوره انبياء آيه 85 بعد از نام اسماعيل و ادريس گواه بر اين معني است. و بعضي او را همان حزقيل مي دانند كه ذاالكفل به عنوان لقب او انتخاب شده است و آن اندازه از زندگي او در دست است دليل بر استفامت او از طريق اطاعت و بندگي خدا و مقاومت در برابر جباران است و سر مشقي است براي امروز و فرداي ما.[3]دركتاب «تاريخ انبياء از آدم تا خاتم»[4] هم حضرت حزقيل را يكي از انبياي بني اسرائيل شمرده است و همچنين در كتاب گران سنگ حياة القلوب حزقيل يكي از پيامبران به حساب آمده و بحث مفصلي درباره وي صورت گرفته است.
از كتابهاي متعدد استفاده مي شود، حضرت حزقيل يا حزقيال يكي از انبياي بني اسرائيل بوده و در نبي بودنش شك نيست؛ اما اين که آيا او همان ذوالكفل مي باشد يا شخص ديگري، بين بزرگان اختلاف وجود دارد.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. تاريخ انبياء از آدم تا خاتم، عماد زاده، صفحه 651.
2. معارف و معاريف، سيد مصطفي دشتي، قم جلد4، ص473.
3. لغت نامه دهخدا، جلد 6، ص 24 78.
 
پي نوشت ها:
[1] . دشتي، سيد مصطفي، معارف و معاريف، قم، 1376، ج4، ص 473.
[2] .  لغت نامه ،دهخدا، ج6، ص7824.
[3] . مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، دارالكتب الاسلامية، ج19، ص 311.
[4] . عماد زاده، تاريخ انبياء، از آدم تا خاتم، ص651.