چرا از ميان اقوام سرخ پوست، سياه پوست و زرد پوست پيامبري ظهور نکرده است؟

بر اساس دلايل ضرورت نبوت، و حكمت الهي هيچ قومي و ملتي بدون بدون راهنماي غيبي نيستند و ممكن نيست، خداوند ملتي را بدون راهنما رها كند، زيرا خدا مربّي و مدبر انسان است و انسان مسافري است كه عوالمي را پشت سر گذاشته و عوالمي را در پيش روي دارد. از اين رو امكان ندارد جمعيتي در منطقه‎اي زندگي كند و خداوند براي آن‎ها راهنما نفرستد».[1]از اين رو ما دليلي نداريم كه خداوند براي اقوام سرخ پوست و سياه پوست انبيايي نفرستاده است چون از همة انبيايي كه آمار و نام‎ ايشان در جوامع روايي ما هست تنها نام بعضي در قرآن ذكر شده است.[2] شايد در ميان آن اقوام نيز انبيايي بوده‎اند كه در قرآن قصه آنان نيامده است و اگر هم پيامبر اولواالعزمي در ميان آن اقوام نبوده، شايد به خاطر كم بودن جمعيت آن منطقه در آن زمان باشد».[3]به خصوص اين که اقوامي مانند سرخ پوستان در گوشه از دنيا زندگي مي کردند که کسي از آنان خبري نداشت، و آنها هم از کسي خبري نداشت، حال اگر در ميان آنان پيامبري آمده باشد خبري او بدست ما نرسيده است، و صداي او به گوش جهانيان در زمان بعثتش و بعد از آن نرسيده است، و اخبار نبوت ها و بعثت ها در صورتي به اطراف مي رسيد که پيامبري در سرزمين مناسب ظهور مي کرد و متصدي جهاني شدن دعوت خويش مي گشت، چه اين که دعوت پيامبر گرامي اسلام اين گونه بوده است که در برهه اي از زمان متصدي ابلاغ رسالت خويش به سران کشورها همانند ايران و روم شد، و از آنان براي قبول دين اسلام دعوت به عمل آورد.
بر فرض پيامبري از ميان اقوام ديگر ظهور نکرده باشد، اين مشکلي ايجاد نمي کند، چون هيچ پيامبري نيامده که گفته باشد دعوت من مربوط رنگ خاصي است، بلکه دعوت ها اغلب رنگ جهاني داشته است، و هدف هدايت انسانها بوده است، لذا پيامبر اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ ‎فرمودند: كه من اختصاص به قوم خاصي ندارم، من براي سياه پوست و سرخ پوست و سفيد پوست و جن و انس مبعوث شده‎ام».[4] و همين باعث مي‎شود كه صهيب از روم و سلمان از ايران دور پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ جمع شوند. از اين رو مهم آن است که دعوت انبياي الهي به آنان برسد، و بعد از وصول دعوت انبياي الهي اگر کسي دنبال حق است آن را مي پذيرد.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. تفسير نمونه، ج 11، ص 228، ناصر مكارم شيرازي، چ يازدهم، انتشارات دار الكتب اسلاميه.
2. تفسير الميزان، محمد حسين طباطبايي، ذيل آيات غافر 78، و فاطر 24.
3. آموزش عقايد، محمد تقي مصباح يزدي، ج 1، چ شانزدهم، ناشر سازمان تبليغات اسلامي.
4. بداية‌المعارف الالهيه، محسن خرازي، ج 1، چ هفتم، نشر مؤسسه نشر اسلامي.

پي نوشت ها:
[1] . فاطر/ 24.
[2] . غافر/ 78.
[3] . جوادي آملي، عبدالله، سيرة پيامبران در قرآن، نشر اسراء، چاپ دوّم، ص 49.
[4] . مجلسي، محمد باقر، بحار الانوار، بيروت، دار الوفا، اول، 1404ه.ق، ج 16، ص 334.