ارتباط با جن و دخالت آنها در زندگي بشر از ديرباز ذهن انسان را به خود مشغول كرده است، حتي در جهان پيشرفته امروزي كه علم تجربي، چشم انسان را به بسياري از مسايل پيچيده بازکرده است باز سخن از جن و جنگير و ارتباط با آنها جايگاه ويژهاي دارد.
در حال حاضر، در جهان افراد زيادي مدعي اين گونه ارتباط هستند كه متأسفانه بيشتر كساني كه چنين ادعاهايي ميكنند سخني به گزاف ميگويند و نمي توان به صحت گفتار آنان اطمينان داشت. به هر حال، بحث ارتباط با جن را در دو بخش پي ميگيريم.
1. ارتباط با جن
ارتباط با جن به دو صورت تسخير و احضار يا رابطه عادي ممكن است.
تسخير و احضار جن، به فتواي فقها حرام است. شهيد بزرگوار آيهالله دستغيب در كتاب گرانسنگ گناهان كبيره ميفرمايند: «تسخيرات» استخدام و تسخير كردن ملك يا جن يا ارواح بشر يا ساير حيوانات و غيره است كه تمام اينها حرام و اقسام سحر شمرده مي شود و شيخ انصاري در مكاسب ميفرمايد: «تعريفهايي كه براي سحر شده، شامل تمام انواع تسخيرات ميشود. حتي شهيد اول و ثاني ـ عليهما الرحمه ـ با اين كه شرط حرام بودن سحر را، ضرر رسانيدن به غير ميدانند در عين حال تصريح ميفرمايند كه استخدام ملك يا جن از سحر حرام است و شايد وجه آن(به نظر هر دو) اين باشد كه آن ملائكه يا جن كه مسخر ميشود، در حقيقت متضرر و اذيت ميشوند.»[1]درموردارتباط «جن» اگر چه برخي فقها آن را به مقدار ضرورت براي دفع برخي بيماريها اجازه دادند, ولي باز هم آن را بدون اشكال ندانستند .
2.راههاي ارتباط با جن
هم چنان كه آمد، تسخير جن و ارتباط، او از نظر شرعي حرام و حداقل خالي از اشكال نيست؛ از اين رو بهتر است مسلمان از پيگيري اين امور پرهيز كند. تنها به اختصار ميتوان گفت: ارتباط با جن به وسيله تمرين ورياضت، اذكار خاص و تزكيه نفس ممكن است. بهترين راه تزكيه نفس است؛ البته نه به انگيزه ارتباط با جن، بلكه به خاطره رسيدن به كمال انساني. در اين صورت ممكن است به خواست خداوند و بر صورت مصلحت برخي جنيان مؤمن با انسان ارتباط بر قرار كنند؛ چنانكه برخيها ارتباط آيهالله بروجردي را با يكي از جنيان به نام زعفر جنّي نقل كردهاند.[2]
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. معاد شناسي، سيد محمد حسين طهراني، انتشارات حكمت، ج 3.
2. معاد انسان و جهان، جعفر سبحاني، انتشارات مكتب اسلام، ص 81 به بعد
3. الميزان، علامه طباطبائي، ذيل آيه 102 بقره.
4. جن و شيطان در ادبيات و اديان، زينالعابدين دست داده، مؤسسه انتشارات اميد.
پي نوشت ها:
[1] . دستغيب، عبدالحسين، گناهان كبيره، قم، جامعه مدرسين، ج 2، ص 90.
[2] . جديدي، احمد، از جن چه ميدانيد، تهران، سازمان عقيدتي سياسي ارتش، ص 165.